19 czerwca 2010, sobota, 11. tydzień w ciągu roku, II

 Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia?

Nikt Panie.

Każda ciąża po poronieniach to i radość i nadzieja i... strach. Czasami paraliżujący wszystko. Brak planów na przyszłość. Słabo mi się robi, jak mam komuś powiedzieć, co będzie za miesiąc? dwa? A jeśli jutro już będzie koniec? Jeszcze jestem w ciąży - pierwsza myśl po przebudzeniu. Na razie jest dobrze. Z naciskiem na na razie.

Chcę Ci Panie to wszystko oddać, tak po prostu. Prosić, abyś uwalniał od lęków, od niepotrzebnych trosk.

W Tobie Panie zaufałem, nie zawstydzę się na wieki.

Serce Jezusa, świątynio Boga, zmiłuj się nad nami.