2 czerwca, środa, 9. tydzień w ciągu roku, II

Paweł, [...], do Tymoteusza, swego umiłowanego dziecka. [...] Dziękuję Bogu [...], gdy zachowuję nieprzerwaną pamięć o tobie w moich modlitwach. W nocy i we dnie pragnę cię zobaczyć. (2 Tm)

Umiłowane moje dzieci... zmarłe a jednak żyjące. Nieobecne a jednak wciąż istniejące w moim sercu. Jak wiele bym dała, mój Boże, żeby móc dotknąć, zobaczyć je przez chwilę. Kiedyż przyjdą, choć we śnie? ... Jezu, ogarnij swoją miłością nieskończoną dzieci, które zaistniały na chwilę, tutaj dla tego świata, a dla Ciebie żyją na wieki.

Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości, zmiłuj się nad nami.