To tytuł książki z edycji św. Pawła. Podtytuł: Dlaczego płaczę, gdy kogoś tracę? Autor: Michaelene Mundy.

Jest to książka dla dzieci - o żałobie. Ale powinien przeczytać ją każdy dorosły, bo w prosty sposób opisuje to, co się z nami dzieje, gdy ktoś bliski umiera.

PŁACZ TO NIC ZŁEGO

Kiedy umrze ktoś, kogo kochałeś, jest to bardzo smutne wydarzenie. Pojawią się wtedy łzy, ale one są dobre. Nie ma nic złego w tym, że jesteś smutny.

Może myślisz sobie, że jesteś już zbyt duży, żeby płakać. Ale tak nie jest. Może nawet zauważysz, że płaczesz teraz z powodów, które kiedyś nie wywoływały łez - z powodu sznurowadła, które nie chce się zawiązać, zepsutej zabawki, zadania domowego, które wydaje ci się za trudne.

Porozmawiaj o tym, jak się czujesz, z kimś, do kogo masz zaufanie. Powiedz sobie, że to nic dziwnego czy niewłaściwego płakać, kiedy jest się smutnym. Masz ku temu wystarczający powód.

-----------------------------------

Czytam tekst św. Josemarii Escrivy, w którym dzieli się tym, jak przeżywa śmierć młodych przyjaciół, ludzi, którzy stali u progu dorosłości. Płacze. Szuka Woli Bożej i... płacze.

Czytam 'poradnik' św. Tomasza z Akwinu dot. radzenia sobie ze smutkiem - i po godziwej przyjemności, rozmowie z przyjacielem mówi o porządnym wypłakaniu się...

Czytam Ewangelię. O wskrzeszeniu Łazarza. O Marii, która poszła do grobu, aby tam płakać, o żydach, którzy przyszli pocieszyć Marię i Martę. Czytam o łzach mojego Pana i Mistrza.

Czytam o spotkanych w czasie drogi krzyżowej niewiastach. "Płaczcie nad sobą i nad waszymi dziećmi."

------------

Łzy po śmierci dziecka nie muszą oznaczać niewiary w zmartwychwstanie. Są oznaką więzi, która była i jest pomiędzy rozpaczającymi rodzicami a ich dzieckiem.

I wiem, że tak jak włosy policzone mam na głowie przez Boga, tak i każdą łzę - tę wypłakaną i niewypłakaną - policzył mój dobry Bóg, po śmierci dzieci. Kiedyś, i w to też wierzę z całych sił, usłyszę od Niego: nie płacz. I wtedy ujrzę  moje dzieci żywe.