Wiosną tego roku ukazał się wywiad z krajowym duszpasterzem hospicjów, ks. Krakowiakiem:

Należy też „przeformatować” odrobinę nasze święta, zwykle radosne, jak Boże Narodzenie czy Wielkanoc. Jest tam wiele ogromnych nadziei, ale jak wiadomo, osoba z takim poważnym zranieniem emocjonalnym może tej nadziei przyjąć tylko odrobinkę i jest bardzo ważne, żebyśmy tę odrobinkę umieli właściwie przekazać, żebyśmy się nie zniechęcili. W tej książce jest dużo mowy o tym, żeby się nie zniechęcać. W tym procesie jest często tak, że sygnały przekazywane przez osobę w żałobie są sprzeczne. Właśnie chodzi o to, żeby z jednej strony się zbyt łatwo nie rozgrzeszać, „że my już wszystko zrobiliśmy”, a z drugiej strony, żeby się nie zniechęcać i czasami, a właściwie zawsze – cierpliwie słuchać. Bo to jest tak naprawdę też książka o aktywnym słuchaniu o człowieku, który był najważniejszy i odszedł.

--------------------------

Na forum poronienie.pl  kolejna historia, a może 'tylko' ciąg dalszy tego, co przynosi życie. Ta dziewczyna pojawiła się kilka lat temu z pytaniem o dokumenty potrzebne do pochówku. Wtedy miała  trójkę dzieci 'tu', dwójkę 'tam'. Ta dwójka - Basia i Michaś zmarli w 20. i 17. tygodniu ciąży. Według definicji medycznych poronienia. Późne poronienia.

19 grudnia 2008 urodził się Synek, Julian. 19. tydzień ciąży.  21 grudnia - pogrzeb.

--------------------------

Jak nieść nadzieję w takim momencie? Jak dzielić się radością? Jak przeżyć Święta?

Post Mamy Basi, Ignasia, Juliana.

ps. i chciałoby się rzec, parafrazując chanukowe  zawołanie, ason gadol haya szam.