Czytam biografię Edyty Stein - doktora filozofii, asystentki Husserla we Fryburgu, pedagoga. Żydówka, która przyjmuje chrzest, potem wstępuje do Karmelu, zostaje zagazowana w Oświęcimu. 11 maja 1987 beatyfikował ją Jan Paweł II, kanonizował 11 października 1998 roku.

Rzeczą niezwykle ważną była przyjaźń. Ci Żydzi żyli między sobą w zgodzie. Pracowali z niezwykłą pasją, aby utrzymać wielodzietne rodziny, które były owocem miłości i wierności Prawu.

I dalej:

I tak dom napełnił się dziećmi. Mogłoby ich być jedenaścioro, ale czworo zmarło wkrótce po urodzeniu

/Teraz, kiedy jest godzina dwunasta w nocy., Eduardo T. Gil de Muro, str. 7 i 8/.

Edyta dorastała więc niejako w cieniu śmierci od początku... Gdy miała dwa lata zmarł ojciec rodziny. Matka, Augusta, zajęła się więc nie tylko wychowywaniem dzieci, ale prowadzeniem składu drewna.