Z dzisiejszych czytań (Uroczystość Narodzenia sw. Jana Chrzciciela):

Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię.

Przenikasz i znasz mnie, Panie,

Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.

Z daleka spostrzegasz moje myśli,

przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,

i znasz moje wszystkie drogi.

Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze

i utkałeś mnie w łonie mej matki.

Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył,

godne podziwu są Twoje dzieła.

I duszę moją znasz do głębi.

Nie tajna Ci istota,

kiedy w ukryciu nabierałem kształtów,

utkany we wnętrzu ziemi.

Ty dziecię zwać się będziesz...

----------------------------

komentarz z Oremusa:

Jan Chrzciciel już od początku swego istnienia został otoczony miłością Boga i powołany do przygotowania w ludzkich sercach miejsca dla przychodzącego Mesjasza. Życie każdego człowieka, którego Bóg powołuje do istnienia, ma sens. Każdy jest otoczony Bożą miłością i powołany do świadczenia o miłości. Nie ma ludzi niechcianych przez Boga, przypadkowych. Wartość każdego jest nieskończona, gdyż każdy został odkupiony krwią Zbawiciela.

o. Jakub Gonciarz OP, „Oremus” czerwiec 2002, s. 99

------------------------------------------

Pan Bóg znał imiona moich wszystkich dzieci w momencie ich poczęcia.

Nawet gdy myśmy nie byli świadomi, że jesteśmy rodzicami dla kolejnego dziecka.

Panie, do czego powołałeś moje zmarłe dzieci?

Ile cudów dokonały w tamtym świecie?

Kim stały się, mimo, a może dzięki, śmierci?

Jak bardzo ich życie zmieniło się...? No bo nie skończyło...

Panie, pomóż innym dostrzec sercem nieskończoną wartość życia dzieci zmarłych przed narodzeniem. Pomóż dostrzec sens i cel nawet bardzo krótkiego istnienia.

----------------------------

Jest mi dziś smutno. Kilka lat temu właśnie w uroczystość św. Jana Chrzciciela lekarz poinformował mnie o śmierci kolejnego dziecka.