W opisie Męki wg św. Mateusza (dzisiejsza Ewangelia, Niedziela Męki Pańskiej, A) znajduje się spotkanie tylko z jedną osobą - z Szymonem z Cyreny.

Przymusili go, aby pomógł Skazańcowi nieść krzyż.

Czasami chcemy być jak Maryja, która niesie pociechę przez samą swoją obecność, jak odważna Weronika, która ociera twarz, jak niewiasty Jerozolimskie płaczemy nad Jezusem, czasami nad sobą.

A czy chcemy być Szymonem? Do jakiego dobra nas przymuszono? Dzisiaj... w zeszłym tygodniu... miesiącu... roku? Przymusili inni czy przymusiło życie...

Czy jest we mnie przymus, aby pomóc osobie po stracie dziecka?

Czy jest we mnie przymus, aby uciec? Fizycznie, w milczenie, w brak tematu?

Jakim Szymonem jestem?