Na ten tydzien w "wyobraźni miłosierdzia" jest o pocieszaniu więźniów i pytania do rozważenia:

Więźniów pocieszać: W jaki sposób pocieszam? Czy ograniczam się do stwierdzenia, że nie jest tak źle? A może próbuję upewnić, że kraty to tak naprawdę coś fajnego, a poza tym są ładne? Czy potrafię pokazać innym drogę do wolności?

Nie jest tak źle, bo:

- to dopiero 7. tydzień ciąży, gdyby stało się później, to by była tragedia...

- są gorsze rzeczy niż poronienie.

- dzidziuś na pewno byłby chory, jakbyś sobie dała radę z wychowywaniem chorego dziecka!

... kraty to tak naprawdę coś fajnego, a poza tym są ładne ponieważ:

- spotkała was łaska

- Bóg tak chciał (przecież On chce dobrych rzeczy dla nas)

- dostałaś tyle (cierpienia), ile można znieść

- przynajmniej nie będziesz czuła nudności

- nie będziesz mieć problemów z rostępami, dużym brzuchem, nie umęczysz się przy porodzie

- dzięki poronieniu stajesz się bardziej wrażliwy na cierpienie innych

- już wiesz, co się mówi w takiej sytuacji

- fajnie mieć orędownika w niebie, takiego tylko swojego

- poznałaś nowych przyjaciół, którzy przeszli to samo...

Jak w cierpieniu dać nadzieję?