Benedykt XVI o chrześcijańskiej perspektywie życia i śmierci:

„Pan życia jest obecny przy chorym jako Ten, który daje życie. Poprzez śmierć otwiera się dla każdego z nas życie pełne i definitywne”

Kilka wpisów poprzednich dotyczyło problemów z nazywaniem trudnych i bolesnych doświadczeń, w których uczestniczymy poprzez śmierć, naszą czy naszych bliskich.

Patrząc w świetle wiary na poronienia, to 'cieszę się' tym, że moje dzieci uczestniczą w pełni życia. Co nie znaczy, że ta 'radość' (specjalnie piszę w ciapkach) jest przekreśleniem żałoby i bólu po zmarłych. To nawet nie jest tak, że jakaś część mnie 'się cieszy' a druga 'płacze'. Wszystko zlało się w jedno - i ból i radość. I tego podwójnego doświadczenia nie potrafię w żaden sposób oddać słowami.

Cieszy mnie dobór słów w cytowanym zdaniu.