W "Niedzieli" artykuł Katarzyny Wojnarowskiej Starość to nie koniec świata.

Zatrzymała mnie jedna wypowiedź:

Do pogrzebów także dopłacamy, bo ZUS traktuje nas jak naciągaczy, np. ostatnio uznano za rozrzutność rachunek za nagrobek na pośmiertną urnę dla naszego pensjonariusza – raptem kawałek kamienia…

W prawodawstwie polskim istnieją dwie kategorie narodzin: martwe i żywe. Definicje te dotyczą każdego okresu zakończenia ciąży. I w każdym przypadku, gdy rodzi się martwe dziecko rodzice mają prawo do otrzymania dokumentów:

- aktu urodzenia z adnotacją, że dziecko urodziło się martwo

- karty zgonu potrzebnej na cmentarzu.

Akt urodzenia z adnotacją jest potrzebny w ZUSie, aby móc otrzymać zasiłek pogrzebowy.

Jest on też potrzebny, aby otrzymać połowę urlopu macierzyńskiego.

Koszty pogrzebu są niemałe i różnią się w zależności tego, czy ktoś chce pochować dziecko w grobie rodzinnym, czy wykupuje nowe miejsce. W zależności od regionu kraju pochowanie dziecka może kosztować 3.5-4.5 tysiąca złotych.

W opinii wielu osób personelu medycznego rodzice 'walczą' o dokumenty, bo chcą naciągnąć państwo na kasę.

O tych obawach mówił mi też ksiądz-dziennikarz, który swego czasu napisał bzdury na temat praw rodziców (że dopiero po 22. tygodniu ciąży przysługuje zasiłek pogrzebowy i urlop macierzyński). Plus dla księdza, bo po wielu miesiącach sprostowanie umieścił.

Gdy wchodziło 'becikowe', to podnoszono głosy, że teraz rodziny patologiczne zaczną mnożyć się jak króliki ze względu na te 1000 zl. Jak już weszło, to nikt o tych strachach nie mówi, ale ludzie - skoro państwo daje - to idą i biorą. I nikt nikogo nie oskarża o naciąganie.

Nie życzę nikomu znalezienia się w sytuacji straty dziecka, ale może dopiero wejście w czyjeś buty pozwoli uświadomić, że mówienie o naciąganiu dla ogromu 'walczących' jest po prostu krzywdzące.