W październiku 2004 roku w Polityce pojawił się tekst dwóch dziennikarek - Anny Olej-Kobus oraz Magdaleny Lasia - o tym, jak wyglądają "przegrane narodziny" w polskich szpitalach: Kilka godzin macierzyństwa. Pisały tam o praktykach i uznaniowości pracowników szpitali, jeśli idzie o rejestrację dziecka. Kilkanaście tygodni później w Polityce pojawił się kolejny tekst ich autorstwa - tym razem o poronieniu "Ronić po ludzku".

Wcześniej jednak - był to listopad 2004 roku - zwróciły się do Ministerstwa Zdrowia z pytaniem o wyjaśnienie sytuacji prawnej rodziców przeżywających poronienie. Odpowiedź zadziwiła, bo potwierdzała prawa rodziców zarówno do pogrzebu jak i rejestracji dziecka bez względu na okres ciąży.

W obecnym stanie prawnym nie ma podstaw do odmowy wydania przez zakład opieki zdrowotnej ciała dziecka martwo urodzonego w celu jego pochowania, bez względu na czas trwania ciąży.

Zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 2004 r. Nr 161, póz. 1688), urodzenie dziecka należy zgłosić w ciągu 14 dni od dnia urodzenia. Jeżeli dziecko urodziło się martwe, zgłoszenie takiego zdarzenia powinno nastąpić w ciągu 3 dni. W takim wypadku sporządza się akt urodzenia z adnotacją w rubryce "Uwagi", że dziecko urodziło się martwe. Akt urodzenia sporządza się na podstawie pisemnego zgłoszenia urodzenia dziecka wystawionego przez lekarza, położną lub zakład opieki zdrowotnej.

Wzór pisemnego zgłoszenia urodzenia dziecka określi w drodze rozporządzenia Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji. Obecnie trwają końcowe prace nad uzgodnieniem projektu, przed jego skierowaniem do podpisania przez właściwych ministrów.

Ponadto, na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie wzoru karty zgonu oraz sposobu jej wypełniania (Dz.U. Nr 153, póz. 1782) dla dzieci martwo urodzonych wypełniania jest karta zgonu, na wniosek osób uprawnionych do pochowania, wskazanych w ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz.U. z 2000 r. Nr 23, póz. 295 z późn. zm.). Karta zgonu jest dokumentem umożliwiającym pochowanie zwłok.

Zgodnie z § 7 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi (Dz.U. Nr 153, poz. 1783), zwłoki dzieci martwo urodzonych są chowane przez osoby uprawnione, wskazane w powołanej wyżej ustawie.

Dnia 23 października 2004 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 17 września 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania (Dz. U. Nr 219, póz. 2230).

Zawarte w załączniku do tego rozporządzenia "definicje" stosowane są przy dokonywaniu wpisów w dokumentacji medycznej dotyczących czasu trwania ciąży, poronień, urodzeń żywych lub zgonów płodów.

Karta zgonu ani też zgłoszenie urodzenia dziecka nie stanowią dokumentacji medycznej, dlatego też nie mają do nich zastosowania kryteria określone w ww. rozporządzeniu.

Od początku 2005 roku list ten jest obecny w kilku serwisach internetowych. Dzięki tym informacjom znaleźli się rodzice, którym wystarczyło sił i determinacji, aby swoje zmarłe przed 22. tygodniem ciąży dzieci - zgodnie z prawem - zarejestrować oraz pochować. Wielu z nich musiało przejść dramat walki z lekarzami, aby takie dokumenty uzyskać.

O prawie do pochówku dzieci zmarłych w wyniku poronienia w Adwencie 2004 pisała "Niedziela" (dodatek zielonogórsko-gorzowski), o prawie do pochowania i rejestracji wspomniał "Gość Niedzielny" na początku października 2005 opisując rodziców zmagających się z żałobą po zmarłym dziecku. Październikowy numer Marie Claire z 2005 roku również opisywał prawa rodziców.