Od stołu eucharystycznego odchodzimy, jakoby: lwy ogniem ziejące, straszni szatanom, rozpamiętujący, kto jest naszą Głową, jak wielką miłość nam okazał, aniołów do nas przywołuje, samego Pana aniołów sprowadza, cały świat obmywa.
Bóg ma prawo i władzę nakazać człowiekowi, by siódmy dzień poświęcił na oddawanie czci Bogu. Porzuciwszy zajęcia życia codziennego, wzniósł umysł do spraw niebieskich. Przeznaczył ten dzień na wniknięcie w tajniki własnego sumienia. Zastanowił się , jakie miejsce zajmują w jego życiu związki z Bogiem.
„Chrystus sam jest codziennym chlebem: zasiany w Dziewicy, wyrosły w ciele, ukształtowany w męce, wypieczony w piecu grobu, przechowywany w Kościele, przynoszony na ołtarze, codziennie udziela wiernym niebieskiego pokarmy”. /Św. Piotr Chryzolog/
Eucharystia jest naszym chlebem codziennym. W Niej jest siła jedności. Jednoczy nas z Chrystusem. Czyni nas Jego członkami. Abyśmy mogli stać się tym, co przyjmujemy. https://youtu.be/UPTo6qlOA_8
Łaska jest darem Boga. Darem darmo danym, bezinteresownym. Darem, którego celem jest zbawienie człowieka, jego szczęście wieczne. Łaska, to Boża opieka i troska o każdego człowieka. Łaską jest wszystko. Z łaski Bóg nas stworzył i z łaski nas zbawi. Łaską jest dar Jego Miłości w każdej chwili naszego życia. Łaska jest nam szczególnie dana poprzez sakramenty. Każdy z sakramentów jest widzialnym znakiem niewidzialnej łaski Bożej. W każdym sakramencie przychodzi Jezus, aby wspierać nas na drodze do nieba.
Człowiek potrzebuje zatrzymać się i pomyśleć nad swoim życiem. W codziennym zatroskaniu zapominamy o tym co najważniejsze, o Bogu. Tak łatwo jest wpaść w rutynę codzienności. Skłonić kogoś do sprzyjania, do służby niemal. Czekać na gotowe, popaść w stan bezsilności. Św. Paweł: „ Przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie”.
Nikt z nas nie żyje dla siebie, i nikt nie umiera dla siebie. Jeżeli bowiem żyjemy, Żyjemy dla Pana. Jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. Ze służby dla Pana budujmy rodzinny dom. Gdzie oparcie mają wszyscy przychodzący. W takim domu dzieci uczą się ducha służby drugiemu.
Jezus dokonał zbawienia świat na krzyżu. Przez cierpienie i mękę otworzył nam drogę do nieba. Krzyż stał się drogocenną bramą do niebieskiej ojczyzny. Tutaj stała Maryja i najbliżsi przyjaciele Jezusa. Tutaj możemy usłyszeć słowa: „ Dziś ze mną będziesz w raju”.
Bóg pragnie ciągle nam błogosławić na naszej drodze życiowej. Kieruje nami miłość, która uskrzydla nas do działania i dodaje sił do życia. Jest źródłem radości i szczęścia. Miłość nie jest czymś, co zdobywa się raz i wystarczy. O miłość trzeba dbać.
Nasze serca stają się glebą Eden. Od nas zależy, czy będziemy uprawiać ten ogród. Czy zobaczymy jego dorodne i wspaniałe owoce. Ziemia serca każdego człowieka jest otwarta na Słowo Boże. Pan błogosławi i strzeże. Rozpromienia oblicze i obdarza łaską. Zwraca swoje oblicze ku człowiekowi.
