FORMACJA W OAZIE

Ruch Światło-Życie tworzy system formacji chrześcijańskiej zwanej deutero-katechumenalną (wtórny katechumenat). Wychodząc z założenia, że prawdziwa formacja chrześcijańska musi trwać przez całe życie, Ruch chce swym oddziaływaniem objąć jak najszersze kręgi społeczne, począwszy od dzieci, poprzez młodzież aż po dorosłych i rodziny. W okresie szkoły podstawowej i pierwszej klasy gimnazjum Ruch Światło-Życie opiera formację o ideał dziecięctwa Bożego i bogactwo wychowawcze liturgii (dziecięca Służba Liturgiczna). Następnie jest Oaza Nowej Drogi, zaś pomiędzy oazą dziecięcą i młodzieżową stoi tzw. Stopień podstawowy dający po raz pierwszy syntetyczną wizję ideału głoszonego przez Ruch, zawartego w hasłach: NOWE ŻYCIE, NOWY CZŁOWIEK. 

Pierwszy stopień Oazy Nowego Życia opiera się głównie o bogactwo Słowa Bożego, w formacji drugiego stopnia akcent położony jest na liturgię i sakramenty. Celem trzeciego stopnia zaś jest odkrywanie bogactwa Kościoła - wspólnoty. Formacja prowadzona jest w małych grupach przez animatorów, ale zawsze pod czujną opieką Ks. Moderatora. Formacja po każdym stopniu jest umacniana oazami modlitwy w parafii lub diecezji. 
W dalszych etapach formacja zmierza do zaangażowania członków Ruchu Światło-Życie w rozmaite posługi (diakonie) w Kościele i świecie. Na tym etapie ma między innymi miejsce szkoła animatora. Kurs animatora prowadzimy po II stopniu ONŻ, na który przyjeżdżają osoby skierowane przez Księdza Moderatora lub przez Księdza Proboszcza. 
Kurs wstępny rozpoznawczy rozpoczyna się po I stopniu ONŻ na szkole animatora. Ruch Światło-Życie wypracował kilkuletni system formacyjny, który możemy nazwać formacją podstawową. Dalszym etapem jest formacja diakonijna, która przyjmuje różne kształty, w zależności od odkrywanych przez uczestników osobistych charyzmatów i powołań. Omówiony skrótowo program formacji deuterokatechumenalnej ma charakter uniwersalny. Może być realizowany na różnych poziomach wiekowych i stanowych. 
 

Oaza Dzieci Bożych

Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, 
nie przeszkadzajcie im; 
do takich bowiem należy królestwo Boże.” 
(Mk 10, 14b)

Oaza Dzieci Bożych

Formacja Oazy Dzieci Bożych jest w szczególny sposób związana z liturgią. Założyciel Ruchu Ojciec Franciszek Blachnicki rozpoczynał swoją pracę z ministrantami już w latach 50. i posłużyła mu ona później do opracowania całościowego programu formacyjnego obejmującego dzieci, młodzież i dorosłych. 
Oaza Dzieci Bożych rozpoczyna się po Pierwszej Komunii Świętej, od trzeciej klasy szkoły podstawowej. W procesie formacyjnym uczestnicy są przygotowywani do poprawnego pełnienia funkcji liturgicznych, do rozumienia czynności i akcji liturgicznej oraz do prowadzenia chrześcijańskiego życia. To odniesienie do życia nosi też nazwę "liturgia życia" - nie jest bowiem możliwa formacja odrywająca jedną sferę życia chrześcijanina (liturgia) od drugiej (codzienność, życie). Celem formacji jest osiągnięcie świadomego, czynnego i owocnego uczestnictwa w liturgii. Podstawową drogą do osiągnięcia tego celu jest wypełnianie tzw. siedmiu zadań tygodnia. Należy do nich: posługa podczas Mszy świętej w niedzielę i dzień powszedni, udział w cotygodniowym spotkaniu w grupie, wypełnienie "słowa życia", nauka dobrej modlitwy, apostolstwo w rodzinie i posługa wobec braci. Zadania te są wprowadzane stopniowo poprzez różnego rodzaju ćwiczenia, zabawy, sprawności.

Ewangelizacja

EWANGELIZACJA - ABY OSOBIŚCIE WYBRAĆ JEZUSA

Jezus spojrzał z miłością na niego i rzekł mu:
"Jednego ci brakuje. Idź sprzedaj wszystko, co masz,
i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie.
Potem przyjdź i chodź za Mną" (Mt 10,21).

CZYM JEST ETAP EWANGELIZACJI?
Etap ewangelizacji to czas:
• głoszenia przez Kościół słowa o Bogu żywym i o Jezusie Chrystusie, posłanym dla zbawienia wszystkich; dokonuje się to przez głoszenie podstawowych prawd Ewangelii, zwykle sprowadzonych do czterech: 1. Bóg jest miłością, kocha Cię i ma dla Ciebie plan zbawienia; 2. Przez grzech jesteś oddzielony od Jego miłości; 3. Jezus Chrystus jest jedynym Pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem; 4. Trzeba abyś przyjął w sposób osobisty Chrystusa jako Twojego Pana i Zbawiciela 

• dojrzewania w słuchających Dobrej Nowiny, pragnienia pójścia za Chrystusem i przyjęcia chrztu (nieochrzczeni) lub jego odnowienia (ochrzczeni). 

DO KOGO SKIEROWANA JEST EWANGELIZACJA?

Ewangelizacja jest skierowana do:
• nieochrzczonych, którzy jeszcze nie znają Chrystusa 
• ochrzczonych, którzy należą do Kościoła ale nie zostali postawieni wyraźnie wobec pewnych osobowych, egzystencjalnych decyzji wobec wezwania Ewangelii; nie dokonali zasadniczego kroku, który polega na przyjęciu Chrystusa wiarą jako osobistego Zbawiciela i Pana; wtórnie stali się poganami - wykonują niektóre praktyki religijne ale wiele aspektów ich życia jest poddanych pogańskiej hierarchii wartości. 

JAKI JEST CEL EWANGELIZACJI?
Ewangelizacja ma na celu:
• zrodzenie wiary i początkowe nawrócenie, dzięki któremu człowiek jest gotów odwrócić się od grzechu i skłonić ku tajemnicy Bożej miłości. Chodzi o to, aby ci, którym głosi się Jezusa Chrystusa uwierzyli w Niego pod wpływem Ducha Świętego, dobrowolnie nawrócili się i szczerze do Niego przylgnęli. On bowiem jest drogą, prawdą i życiem dlatego spełnia ich wszystkie duchowe oczekiwania a nawet nieskończenie je przewyższa. 
• doprowadzenie do decyzji wyboru Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela, oraz do decyzji wejścia na drogę przygotowującą do przyjęcia chrztu (katechumenat - dla nieochrzczonych) lub na drogę odnowienia łaski chrztu (w Ruchu Światło-Życie deuterokatechumenat - dla ochrzczonych).

 
JAK PRZEBIEGA ETAP EWANGELIZACJI W RUCHU ŚWIATŁO-ŻYCIE?
Etap ewangelizacji w Ruchu Światło-Życie obejmuje:
• rekolekcje ewangelizacyjne w ciągu roku: zrodzenie wiary i początkowe nawrócenie; pierwsza decyzja świadomego i dobrowolnego pójścia za Chrystusem uzewnętrzniona wobec wspólnoty i potwierdzona włączeniem się do grupy postewangelizacyjnej (plan ewangelizacji parafii „Ad Christum Redemptorem” opracowany przez ks. F. Blachnickiego; inne formy rekolekcji ewangelizacyjnych np. kurs Filip) 
• czas formacji w małej grupie poewangelizacyjnej: utrwalanie osobistej decyzji pójścia za Chrystusem (4 spotkania nad ewangelią św. Łukasza dotyczące 4 podstawowych prawd ewangelizacyjnych; 8 spotkań poewangelizacyjnych, które uświadamiają co to znaczy stać się autentycznym i żywym chrześcijaninem) 
• pierwsze 4 dni na Oazie Nowego Życia I: ostateczne utrwalenie prawd ewangelizacyjnych; następne dni na Oazie Nowego Życia I: podprowadzenie pod decyzję wstąpienia do deuterokatechumenatu przez ukazanie uczestnikom elementów formacji tego etapu: życie Słowem Bożym, modlitwą, liturgią, dawanie świadectwa, potrzebę służby – diakonii. 
• etap ewangelizacji kończy się z chwilą przyjęcia do deuterokatechumenatu; dokonuje się to bądź na zakończenie ONŻ I, bądź też w późniejszym czasie, często 8 XII - w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej; moment ten odpowiada w Obrzędach chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych momentowi uczynienia kogoś katechumenem i jest związany z odpowiednim nabożeństwem. 

Deuterokatechumenat

DEUTEROKATECHUMENAT - ABY DOJRZEWAĆ Z JEZUSEM

Chodzi o to, abyśmy już nie byli dziećmi,
którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki,
na skutek oszustwa ze strony ludzi
i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu. (Ef 4,14)

CZYM JEST ETAP DEUTEROKATECHUMENATU?
Etap deuterokatechumenatu:
• nawiązuje do starochrześcijańskiego katechumenatu, który był okresem przygotowania dorosłych ludzi do chrztu i trwał kilka lat; w Ruchu Światło-Życie chodzi jednak o formację ludzi już ochrzczonych dlatego nazwany jest deutero-katechumenatem, tzn. wtórnym, powtórzonym katechumenatem ma on prowadzić do odkrycia pełni życia płynącego z sakramentów 
• to czas bycia w szkole Mistrza z Nazaretu i stawania się Jego uczniem, naśladowcą i przyjacielem 
• to czas dorastania we wspólnocie do bycia dojrzałym chrześcijaninem, czyli takim, który potrafi nim być w każdej sytuacji i który zdobywa innych dla Chrystusa. Nikt bowiem nie rodzi się chrześcijaninem, ale ciągle się nim stawaje (Tertulian: „Fiunt, non nascuntur christiani”) 

KTO NALEŻY DO DEUTEROKATECHUMENATU?
Do deuterokatechumenatu należy ten kto:
• przeszedł etap ewangelizacji 
• wyraził pragnienie wejścia do deuterokatechumenatu i został do niego przyjęty.

 
JAKI JEST CEL DEUTEROKATECHUMENATU?
Deuterokatechumenat ma na celu
• nauczenie uczestnika formacji nowego stylu życia, który odpowiada dojrzałemu życiu chrześcijańskiemu. Chodzi tu jednak o kształtowanie postaw życiowych a nie tylko o wiedzę o nich. W tradycji katechumenatu sprowadzano je do kształtowania sześciu następujących postaw:
- życia słowem Bożym 
- życia modlitwą 
- życia liturgią sakramentalną 
- życia ciągłym nawróceniem - wewnętrzną przemianą 
- życia we wspólnocie 
- dawania świadectwa 

JAK PRZEBIEGA ETAP DEUTEROKATECHUMENATU?
Etap formacji deuterokatechumenalnej w Ruchu Ś-Ż trwa od 2-3 lat. Poszczególne etapy tego okresu ześrodkowane są na spotkaniu z Chrystusem: w Słowie Bożym, w Liturgii i w Kościele. Długość trwania deuterokatechumenatu zależy od tego, czy okres formacji dotyczącej Kościoła – wspólnoty zalicza się do etapu deuterokatechumenatu czy też do mistagogii. Pierwszy rok deuterokatechumenatu:
• jest skoncentrowany na spotkaniu z Chrystusem w Słowie Bożym i wierze, która jest konsekwencją przyjęcia tego słowa. 
• rozpoczyna się z chwilą przyjęcia do wspólnoty deuterokatechumenatu co dokonuje się na zakończenie ONŻ I, bądź coraz częściej w późniejszym czasie, po wakacjach (8 XII). Moment ten odpowiada w Obrzędach chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych momentowi uczynienia kogoś katechumenem i jest związany z odpowiednim nabożeństwem. Pod decyzję kontynuowania swojego pójścia za Jezusem we wspólnocie uczniów, w deuterokatechumenacie, kandydaci są podprowadzani od 5 dnia ONŻ I gdy przechodzi się do ukazania 6 postaw, w których wyraża się dojrzała wiara chrześcijanina (zob. cele deuterokatechumenatu). 
• jest kontynuowany w ciągu roku w Grupie Dzielenia II poprzez:
o a. cykl utrwalający i pogłębiający treści ONŻ I stopnia – 11 rozmów ewangelicznych (od września do Adwentu) 
o b. „10 kroków ku dojrzałości chrześcijańskiej”/”Drogowskazy Nowego Człowieka” (od I niedzieli Adwentu do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego). Streszczają one w 10 punktach zasady życia chrześcijańskiego i wyznaczają program formacyjny:

1. JEZUS CHRYSTUS jest moim Światłem i Życiem oraz jedyną Drogą do Ojca; Przyjąłem Go jako mojego Pana i Zbawiciela; oddaję Mu swoje życie, aby nim kierował.
2. NIEPOKALANA jest dla mnie najdoskonalszym wzorem Nowego Człowieka oddanego całkowicie w Duchu Świętym Chrystusowi, Jego słowu i dziełu; dlatego oddaję się Jej, rozważam z Nią w Różańcu tajemnice zbawienia i naśladuję Ją.
3. DUCH ŚWIĘTY namaścił Jezusa; dzięki Chrystusowi i ja otrzymałem Ducha Świętego, który sprawił, że narodziłem się na nowo do życia dziecka Bożego skierowanego w miłości i posłuszeństwie ku Ojcu; dlatego chcę prowadzić życie w Duchu, poddając się Jego tchnieniu i mocy.
4. KOŚCIÓŁ - wspólnota pielgrzymujących ludu Bożego, zjednoczona z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym jest jedynym środowiskiem życia, w którym może rozwijać się Nowy Człowiek; chcę wzrastać coraz głębiej w tę braterską wspólnotę poprzez żywą komórkę grupy w ramach Kościoła lokalnego, który jest znakiem i urzeczywistnieniem Kościoła powszechnego.
5. SŁOWO BOŻE stanie się dla mnie światłem życia, jeżeli będę podejmował stały wysiłek zachowania go, pójścia za nim i czynienia go słowem życia; chcę karmić się nim jak najczęściej szczególnie poprzez osobiste i wspólne z braćmi studiowanie Pisma świętego.
6. MODLITWA jest oddechem Nowego Życia, wielkim przywilejem i radością Nowego Człowieka, źródłem mocy i dziełem Ducha Świętego w nas; dlatego chcę być wierny praktyce codziennego Namiotu Spotkania.
7. LITURGIA, szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła - wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według zaleceń soborowej odnowy liturgii.
8. ŚWIADECTWO słowa i życia jest nakazem Pana, który chce, aby światłość nasza świeciła przed ludźmi i dlatego obiecał nam moc Ducha Świętego, abyśmy mogli stać się jego świadkami; ufając tej mocy i modląc, się o nią chcę przy każdej okazji wyznawać Chrystusa, mojego Pana i Zbawiciela.
9. NOWA KULTURA polega na uwolnieniu człowieka od wszystkiego, co poniża jego godność, oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach życia; jest ona dziś bardzo potrzebną formą świadectwa i ewangelizacji; moim świadectwem w tej dziedzinie będzie więc ofiara całkowitej abstynencji od alkoholu, tytoniu i wszelkich narkotyków oraz szerzenie kultury czystości i skromności jako wyrazu szacunku dla osoby.
10. AGAPE czyli piękna miłość, którą Duch Święty rozlewa w sercach naszych, dzięki której osoba może odnaleźć się w pełni przez bezinteresowny dar z siebie (KDK 24) dla Boga i bliźnich, jest najwyższą formą świadectwa i urzeczywistniania się osoby; dlatego poprzez stałą metanoię, przekreślanie swego egoizmu, naśladowanie Chrystusowego Krzyża, chcę wdrażać się w postawę bezinteresownej służby - diakonii, służąc na wzór Syna Człowieczego wspólnocie Kościoła oraz wszystkim braciom, zwłaszcza najmniejszym i uciśnionym. 

Drugi rok deuterokatechumenatu:
• jest skoncentrowany na spotkaniu z Chrystusem w liturgii i sakramentach. 
• rozpoczyna się Oazą Nowego Życia II stopnia, która ma specyficzny program inicjacji liturgiczno-sakramentalnej oparty na wydarzeniach z Księgi Wyjścia. 
• jest kontynuowany w ciągu roku w Grupie Dzielenia III poprzez:
o a. cykl utrwalający i pogłębiający treści ONŻ II obejmujący 11 kręgów biblijnych, który ma na celu całościowe wprowadzenie w biblijną historię zbawienia (3 miesiące) 
o b. cykl oparty na kręgach liturgiczno-biblijnych nawiązujących do niedzielnych czytań, który wprowadza w rytm życia określonego przez Misterium Paschalne przeżywane w roku liturgicznym (minimum od Adwentu do Wielkiego Postu) 
• centralnym wydarzeniem tego roku jest przeżycie w formie oazy rekolekcyjnej Triduum Paschalnego, z uroczystym odnowieniem przymierza chrztu świętego. Dlatego ważny jest okres Wielkiego Postu, który przygotowuje do tego wydarzenia. W Obrzędach wtajemniczenia dorosłych okres ten jest okresem bezpośredniego przygotowania katechumenów do chrztu (ryt wybrania; okres oczyszczenia i oświecenia ze swymi obrzędami). 
• kończy się po Triduum Paschalnym, po którym rozpoczyna następny etap formacji, w historii katechumenatu nazywany okresem mystagogii. W tym czasie, ci którzy w Wielką Sobotę przyjęli chrzest, poprzez uczestnictwo w Eucharystii, rozważanie Ewangelii i praktykę chrześcijańskiej miłości byli wprowadzani w życie konkretnej wspólnoty chrześcijan.
W formacji Ruchu Śwatło-Życie, ci którzy przeżyli uroczyste Triduum Paschalne z uroczystą odnową przyrzeczeń chrzcielnych powoli z biernych członków Kościoła mają się stawać jego żywymi komórkami, biorącymi za niego także odpowiedzialność. Dlatego zimą lub w lecie proponowany jest Kurs Oazowy dla Animatorów (KODA), który przygotowuje do pełnienia posługi animatora. 

On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi... (Flp 2,6).
Krościenko - Kaplica Chrystusa Sługi

Diakonia

CZYM JEST DIAKONIA RUCHU ŚWIATŁÓ-ŻYCIE?
Chrześcijanie, którzy przeszli formację katechumenalną, doszli do dojrzałej wiary, nie są już biernymi członkami parafii, którzy tylko przyjmują, ale są już żywymi komórkami w organizmie, myślą o Kościele, o parafii w kategoriach „my” – są podmiotem razem z duszpasterzem, czy zespołem duszpasterzy. To jest nowa parafia: ludzie, którzy są już zdolni podjąć dzieło ewangelizacji wobec innych. (ks. F. Blachnicki)

Najogólniej mówiąc diakonia Ruchu Światło-Życie to wspólnota ludzi, którzy ukończyli formację deuterokatechumenalną i podejmują służbę dla Kościoła w oparciu o otrzymane dary Ducha Świętego.

JAKI JEST CEL DIAKONII?
Celem diakonii jest posługa w Ruchu Światło-Życie, aby zachowując jedność i tożsamość mógł służyć swoim charyzmatem w budowaniu Kościoła i pełnieniu jego misji w świecie współczesnym. Cel ten jest realizowany w różnych diakoniach specjalistycznych, które są wyłaniane wewnątrz Ruchu. 

JAKIE SĄ STOPNIE ZAANGAŻOWANIA W DIAKONIĘ RUCHU?
Są 4 stopnie zaangażowania w diakonii Ruchu:
• pierwszy i drugi stopień tworzy diakonia stała – konsekrowana. Dzieli się ona na diakonię żeńską – Wspólnota Niepokalanej Matki Kościoła oraz męską – Wspólnota Chrystusa Sługi. W ramach tej diakonii rozróżnia się nadto krąg wewnętrzny i zewnętrzny.
o Wewnętrzny krąg diakonii stałej konsekrowanej to pierwszy stopień zaangażowania w diakonii Ruchu. Łączy się on z życiem wspólnym i rezygnacją z pracy zawodowej, z czego wynika całkowita dyspozycyjność dla zadań apostolskich Ruchu. 
o Zewnętrzny krąg diakonii stałej konsekrowanej to drugi stopień zaangażowania w diakonii Ruchu. Stanowią go osoby związane obowiązkami zawodowymi lub rodzinnymi. Starają się one służyć sprawom Ruchu przebywając zasadniczo w swoim środowisku. 
• trzeci stopień polega na oddaniu się do dyspozycji Ruchu na sposób etatowy, bez podejmowania innej pracy zawodowej. Ten stopień zaangażowania się w Ruch nie wiąże się z włączeniem się do wspólnoty diakonii żyjącej wg rad ewangelicznych. 
• czwarty stopień zaangażowania w diakonię Ruchu dotyczy osób, które według swoich możliwości, na marginesie swoich zasadniczych obowiązków rodzinnych i zawodowych oddają czas i siły do dyspozycji Ruchu, za zasadzie pracy społecznej i apostolskiej. Osoby te są członkami diakonii Ruchu i przejmują pewien zakres odpowiedzialności za sprawy Ruchu w jakiś sposób stały, systematyczny. 
• można jeszcze wyodrębnić krąg przyjaciół i sympatyków, którzy pomagają Ruchowi sporadycznie lub nawet systematycznie, ale bez przejmowania odpowiedzialności za jego sprawy. 

JAK STAJE SIĘ CZŁONKIEM DIAKONII RUCHU?
Aby stać się członkiem diakonii Ruchu stanowiącej krąg (stopień) trzeci i czwarty potrzeba:
• odbyć całą formację podstawową Ruchu Światło-Życie 
• ukończyć 18 lat 
• uczestniczyć w życiu i pracy wspólnoty Ruchu Światło-Życie 
• włączyć się do konkretnej wspólnoty dikonijnej o określonym zadaniu 
• być członkiem Krucjaty Wyzwolenia Człowieka 
• zaakceptować statut Stowarzyszenia "Diakonia Ruchu Światło-Życie" 
• wyrazić gotowość wstąpienia do diakonii na zakończenie specjalnych rekolekcji, zwanych Oazą Rekolekcyjną Diakonii (ORD)
• uzyskać akceptację Diecezjalnej Diakonii Jedności Ruchu Światło-Życie 

JAKIE SĄ ZASADY DZIALANIA DIAKONII RUCHU?
Działanie diakonii określają 3 zasady:
• zasada kolegialności, która mówi iż diakonia na każdym szczeblu musi być sprawowana zbiorowo, zespołowo, czyli kolegialnie. Nie powinno być w Ruchu pojedynczych odpowiedzialnych; każdy moderator musi wokół siebie zgromadzić chociażby mały (min. 3 osobowy) zespół, stanowiący wspólnotę modlitwy, słuchania słowa Bożego i działania 
• zasada subsydiarności (pomocniczości) mówi że
o zadania, które mogą być wykonane na niższym szczeblu odpowiedzialności, nie muszą być przekazywane w górę, i odwrotnie: wyższe szczeble odpowiedzialności muszą zastępczo wypełniać zadania należące do niższych szczebli, póki nie mają komu tych zadań przekazać 
o odpowiedzialni stanowiący zespół początkowy muszą ogarniać całość zadań i odpowiedzialności, wyodrębniając stopniowo szczegółowe zakresy odpowiedzialności, w miarę gdy zjawia się ktoś komu można je przekazać 
o ważne jest więc wychowanie do pełnej odpowiedzialności; nikt nie powinien mieć takiego nastawienia: mam swoje zadanie, reszta mnie nie interesuje, nie obchodzi! 
o odpowiedzialni na wyższym szczeblu muszą stale dążyć do decentralizacji, w przekonaniu, że im więcej ludzi włącza się do odpowiedzialności, tym lepiej realizuje się ideał wspólnoty, która musi być wspólnotą służb i charyzmatów
• zasada solidarności mówi, że wszyscy czują się współodpowiedzialni za wszystko, chociaż w ramach organizacji pracy każdy ma wyznaczone swoje zadanie. Pracę diakonii prowadzi się więc zawsze w duchu wzajemnego zainteresowania, zrozumienia i wspomagania się diakonii różnego rodzaju i poziomu.