Z Nowego Testamentu można wyczytać jedno bardzo ważne przesłanie. Bóg mówi, że musimy się dzielić bogactwem z biednymi. Tylko ci dostaną się do raju, którzy pomagają tym, którzy cierpią niedostatek. "Wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili."

  Większość Chrześcijan nie rozumie głównego przesłania Chrystusa. Wielu jest takich co mają wszelkie bogactwa a nie dzielą się z biednymi. Na świecie miliony ludzi cierpią nędzę. Wielu umiera z głodu. A my mamy jedzenia tyle, że wyrzucamy je na śmietnik. Kupujemy je dla własnego luksusu. Kiedyś więc w dniu sądu ostatecznego usłyszymy: Byłem głodny a nie daliście mi jeść, byłem spragniony a nie daliście mi pić.
  Nawet gorąco wierzący chrześcijanie nie rozumieją tego przesłania Chrystusa. Nawet wielu księży tego przesłania nie rozumie. Opływają w dostatek i zbytki a gdzieś tam ktoś umiera z głodu. Nie chcemy słyszeć nauki Jezusa bo tak jest wygodniej żyć. Nie do pomyślenia jest dla wielu z nas oddanie części swojego majątku, którego się w życiu dorabialiśmy.

  Dlaczego jednak umiejętność dzielenia się jest przepustką do raju?
  Otóż raj to jest tym światem idealnym. W tym świecie wszyscy ludzie żyją w szczęściu i pokoju. Nie ma tam miejsca na wojny, głód i biedę. Ale sam Bóg nie zmusi jednostek tam żyjących do działań dla dobra innych. Muszą oni robić to sami z siebie. Dlatego dostać się do raju mogą tylko osoby potrafiące działać nie tylko dla dobra własnego, ale też dla dobra innych. Tylko taki, co umie się dzielić, jest godzien by korzystać z wiecznej szczęśliwości.
  Ktoś, kto jest egoistą i myśli tylko jak tego bogactwa, które jest dostępne zagarnąć jak najwięcej dla siebie, po prostu do raju się nie nadaje. Gdyby taki człowiek się tam dostał to już nie byłby raj, bo po prostu burzyłby rajski porządek społeczny.

  Nasze doczesne życie to jest tylko test. Jesteśmy poddawani próbie czy nadajemy się do życia w lepszym świecie. Po śmierci przechodzimy przez sito. Tylko ten może przez nie przejść, kto potrafi działać społecznie. Reszta trafi do wiecznego potępienia albo wiecznej nicości.