Codziennie spogladam na mojego ojca i zastanawiam się ile on jeszcze wytrzyma,  na ile dni Bóg da mu siły do walki z nowotworem. Ilu jeszcze ludzi będzie chciało mu "cudownie pomóc" to wszystko jest take cięzkie. A jeszcze bardziej dobija fakt, że CI ludzie wcale nie pomagają tylko jeszcze bardziej dołują. Mama się stara dieta..... odpowiednia pielegnacja a wszyscy mówią że źle, że rakotwórcze..... Takie dobijanie leżącego.

Mama dzisiaj załamana, tata też troche zdenerwowany i zostaliśmy sami z naszymi problemami.