Na razie nie śpieszy mi się z kupnem GPS, lubię orientowanie się w terenie z planem miasta, poza tym lepiej w ten sposób poznaję jakiś teren. To moje geograficzne zwichrzenie zawodowe ;o)). Ostatni wypad do Krakowa sprowokował pewne przemyślenie.

Wyjeżdżając, po czasie zorientowałam się, że nie wzięłam ze sobą planu miasta, choć nie jechałam tam po raz pierwszy, to jednak czułabym się spokojniejsza, gdybym go ze sobą miała.

Tematem sesji było w jaki sposób żyć na co dzień Słowem Bożym. Pomyślałam, że z planem miasta i orientacją w terenie jest dokładnie jak ze Słowem Bożym w codzienności.

Jadąc do wyznaczonego celu po raz pierwszy, porównywałam nazwy ulic z planu z tymi w rzeczywistości, nazwy rond i skrzyżowań. Jechałam wówczas bardzo skupiona. Za kolejnymi razami z coraz mniejszym napięciem i skupieniem, ale spokojnie, kiedy miałam plan przed oczyma, wiedząc, że mogę do niego zajrzeć, gdy zaistnieje taka potrzeba. Tym razem planu nie miałam.

Nie pamiętałam żadnej nazwy ulicy, jedynie kierunek. Dojechałam do celu bezbłędnie, a gdy mijałam ulice, dopiero widząc ich nazwy przypominałam je sobie. Tak samo jest ze Słowem Bożym. Nie pamiętam czytanych, czasem wielokrotnie słów, zapominam je, nie potrafię ich powtórzyć. A jednak, gdy nastąpi sytuacja, w której okazują się bardzo przydatne, potrzebne, otwiera się jakaś klapka i nagle Słowa same się nasuwają, jeśli nie dosłownie, to przynajmniej ich sens.

Czytam Pismo Święte, chcę żyć Jego Słowem na co dzień, a jednak zbyt słabą mam wolę, by zintensyfikować dotychczasowe praktyki. Gdyby jednak potraktować je jak plan miasta, a raczej GPS drogi prowadzącej do bliskiej relacji z Bogiem, to jest szansa, że poznam najpewniejsze kierunki, drogi, ronda, skrzyżowania. Nie muszę pamiętać ich nazw, ale powinnam znać ich kierunek. A ten poznam jedynie, gdy będę Jego Słowem żyła na co dzień. Niekoniecznie każdego dnia na maksymalnie wysokim poziomie. Warto, mimo zmęczenia, zniechęcenia, dołków – wziąć je do ręki i przynajmniej na chwilę wsłuchać się choćby w jedno zdanie.

Bo Bóg cały czas, nieustannie do mnie mówi, ja muszę jednak te Słowa usłyszeć, muszę dać sobie szansę…