„Niech wejdzie chwały Król, chwały Król” – po raz ostatni w tym Adwencie mogłam zaśpiewać te słowa podczas dzisiejszych Rorat. Jakoś tak ciepło na sercu się zrobiło i poczułam wielką radość.

Wigilia Bożego Narodzenia. Zawsze nasuwa wiele wspomnień z dzieciństwa. Bo i wiele czynności związanych z tym dniem, towarzyszy mi od dziecka. Pamiętam wspólne wczesnoranne Msze z moim Tatą, bo Mama zazwyczaj musiała iść jeszcze do pracy. Potem czekanie w kolejce po pieczywo i powrót do domu, gdzie zabieraliśmy się za strojenie choinki. Pamiętam to uczucie radości i oczekiwania na powrót Mamy, by zasiąść do stołu i zobaczyć, co Dzieciątko przyniosło pod choinkę. Dziś, choć minęło sporo lat od tamtych dziecięcych Wigilii powraca ta sama radość, choć przecież tak wiele się od tamtego czasu zmieniło.

Mieszkanie uprzątnięte, choinka przystrojona, serducho chyba też w nienajgorszym stanie.

Za moment wyjeżdżam do rodziców, by radować się wspólnym świętowaniem i wzajemną obecnością. I tak myślę sobie, że przecież mogą to być ostatnie święta w takim gronie. Niewiadomo, co kolejny rok przyniesie i czy wszyscy się znów w ten czas spotkamy, dlatego chcę nasycić się każdą chwilą. Chcę chłonąć każdą czynność, choć przez lata powtarzaną prawie jak rytuał. Sprzątnięcie obydwóch łazienek, krojenie w kuchni różnych smakołyków. Podzielenie słodyczy do 8 paczek. I dekoracja i wigilijnego stołu…

 
udekorowana przez cały rok choinka przed wejściem do Bazyliki Bożego Narodzenia, tuż przy grocie JEGO Narodzenia mieliśmy Mszę św., podczas której dane mi było zaśpiewać psalm z aureolą ;o))

 

A wszystkim tu zaglądającym życzę,
by Boże Dziecię, które przychodzi jako Dar,
hojnie udzielało Wam wszystkim swej Miłości i Pokoju,
by światło płynące z betlejemskiej groty oświetlało wszystkie dni Nowego 2012 Roku.