Cierpimy z różnych powodów. Najczęściej jest to konsekwencja naszego zła, grzechu, niewłaściwych, czasem wbrew woli Bożej, wyborów. I dobrze założyć, że to cierpienie dotyka nas najczęściej.

Drugą przyczyną cierpienia jest zło innych ludzi, którego doświadczamy na własnej skórze. Czasem ktoś to robi w sposób przemyślany, celowy, z premedytacją. Czasem czyjeś wady nas ranią bezwiednie dla tej osoby, choć nie dla nas.

Jest też inne cierpienie – dopust Boga, które jest wielką tajemnicą. Może kiedyś w niebie będzie zrozumiałe i przyjęte przez nas z wielką wdzięcznością. Choć bywa, że już tu w tym życiu pojmujemy jego sens. To może być już czyściec doświadczany już tutaj, to może być droga jednoczenia się Bogiem w Jego cierpieniu lub też wchodzenie na nową, inną, coraz bliższą relację z Bogiem. Nie wiem, tak to czuję, gdy doświadczam cierpienia dla mnie niezrozumiałego.

Jedno jest pewne. Obojętnie, które cierpienie mnie dotyka, nawet to zamierzone przez drugiego, odkrywa także moje słabości. To, w jaki sposób na nie reaguję, co odczuwam, jak długo mam w sobie żal, rozpamiętywam, noszę się z chęcią zemsty, czy też jestem skłonna wybaczyć – obnaża prawdę o mnie.

Moim sposobem na cierpienie, zwłaszcza niezrozumiałe, jest rzucać się w ramiona Boga. I choć może komuś wydawać się, jak slogan, zapewniam, że zawsze, mimo trwającego bólu, skutkuje wewnętrznym spokojem. Łatwiej mi otworzyć oczy na obdarowanie Boga, które niesie radość. Wszak tyle jest wokół dobrych i życzliwych ludzi. Tyle spraw, które naprawdę cieszą. Pięknej muzyki, która pozwala mi poczuć Bożą obecność i wtulić się w Jego ramiona… BÓG wszak jest ponad tym wszystkim i wszystko jest łaską - cierpienie też...