Dzisiaj pozostały fresk w kościele w Betanii, który przedstawia ucztę w domu Szymona Trędowatego i nawiązuje do dzisiejszej Ewangelii. Tam dokonało się namaszczenie Jezusa tuż przed Jego śmiercią.Tutaj Jezus rozpoczyna bezpośrednio swoją drogę ku męce i śmierci, stąd wchodzi najpierw na Górę Oliwną do miejscowości Betfage.Tam nakazuje, aby uczniowie przygotowali Paschę, wysyła ich, by przygotowali Wieczernik, a sam wsiada na osiołka i tą drogą, którą schodzi się od meczetu Wniebowstąpienia aż do Pater Noster, później do Dominus Flevi, dokonywał się uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy. Rozściełano przed Nim płaszcze, dzieci rzucały gałązki oliwne na drogę, 

J12,1-11

Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który Go miał wydać: „Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?” Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. Na to Jezus powiedział: „Zostaw ją! Przechowała to, aby Mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie”...

"Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła.
J 12,3

 

W scenie tej pojawia się Judasz widoczny na fresku. Ten w postawie stojącej bez aureoli. Judasz był skarbnikiem, zbierał podatki, przechowywał pieniądze wszystkich Apostołów. Św. Jan oskarżył go, że odkradał, niekiedy wybierał pieniądze z trzosa.

Judasz Iskariota – są dwie możliwości wytłumaczenia przydomka Iskariota. Wtedy nie było nazwisk, dodawano jakiś przydomek. Ponieważ jest taka miejscowość na terenie Palestyny, która nazywa się Kariot, całkiem możliwe, że Judasz z niej pochodził. A to znaczyłoby tyle, co Judasz z Kariotu. Judasz był jedynym uczniem, który pochodził z Judei, pozostali z Galilei znad jeziora Galilejskiego. 

Druga bardzo ciekawa propozycja wyjaśnienia przydomka, mówi o tym, że być może któryś z pierwszych kopistów, czyli przepisywaczy ksiąg, dokonał drobnego błędu, czeskiego błędu. I zamiast Judasz Iskariota powinno było być Sikariota, co znaczyłoby Judasz Sykaryjczyk.

Sykaryjczycy to pewne ugrupowanie polityczne przede wszystkim, ale również religijne. Skrajna frakcja zelotów. A zeloci to gorliwcy, którzy za wszelką cenę dążyli do wyzwolenia Izraela spod panowania Rzymu i co chwila wzywali do kolejnych powstań narodowo-wyzwoleńczych.

To właśnie sykaryjczycy i zeloci wywołali powstanie w 66 roku, które doprowadziło do zburzenia świątyni. 950 sykaryjczyków i zelotów schroniło się w Masadzie. Jeszcze przez 3 lata udawało im się bronić, ale później i ta twierdza również upadła. Oni też doprowadzili do powstania w 132 roku, po którym już definitywnie doszło do rozproszenia, diaspory Izraelitów z Jerozolimy, a miasto zostało przez cesarzy podbite, zaorane i zaczęto budować tu świątynie ku czci bożkom.

To właśnie sykaryjczycy i zeloci w czasie spisu ludności, nawoływali do tego, aby nie dawać się zapisać, ponieważ Pan Bóg nie pozwala na spis ludności i to oni nawoływali do tego, by nie płacić podatków na rzecz Rzymian. A sama nazwa sykaryjczyk pochodzi od łacińskiego słowa sica znaczącego „krótki miecz”, albo sztylet bo oni się nim posługiwali godząc tych, którzy szli na jakiekolwiek kompromisy z Rzymianami.
(oprac. na podst. konferencji ks. prof. M.Rosika)

 

 

I kilka migawek z okolic kościoła (droga do kościoła)