No tak jak to bywa, że tuż po urodzeniu przychodzi czas na chrzciny, tak też było i ze mną ;)

W 12 dniu od przyjścia na ten świat, no bo życie zaczęłam wcześniej, jak wieść niesie BÓG obdarzył mnie życiem, gdy moi rodzice spędzali wakacje w Krynicy Zdrój i tam pojawiłam się pod sercem mojej mamy (może stąd moja miłość do gór i wakacji ;) ), no więc 26 maja moi rodzice przynieśli mnie do kościółka i poprosili Kościół o chrzest. No i Kościół z radością (tak myślę) przyjął mnie w swoje progi ;)

Ale zdarzyło się coś jeszcze… BÓG przyjął mnie jako swoje dziecię i tak już pozostało i pozostanie na zawsze. Czyż to nie cudowne? Jak często zapominam o tym… BÓG ukochał mnie i taką jaka jestem kocha nadal…

Różnie toczą się losy JEGO ukochanej córeczki, może nie takiego życia dla niej chciał, ale cóż… może teraz musi się bardziej nagiąć do jej wyborów? Być może ta zagubiona córeczka musi kroczyć okrężną drogą i bardziej stromą (ale skoro lubi góry, niech się wspina ;) ), może naznaczoną większym cierpieniem? Może dlatego musi GO bardziej szukać i mocniej tęsknić?

Wiem, że warto… bo ON bardziej niż ja tęskni i czeka na mnie. Wiem też, że kiedyś tam, to będzie najcudowniejsze spotkanie… a teraz PANIE, póki co, opiekuj się Twoją niesforną córeczką :)

PS Moja siostra urodziła się w urodziny Mamy, a ja zostałam dzieckiem Bożym w Dniu Mamy, hmmm

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dlatego dziś chcę CI, Mamuś, powiedzieć – DZIĘKUJĘ!!!!

za pierwsze pacierze, których mnie uczyłaś

i że pilnowałaś mojej modlitwy, choć bardzo jej nie lubiłam

za to, że odkąd sięgam pamięcią każdą niedzielę do NIEGO mnie prowadziłaś, choć ja udawałam, że śpię twardym snem, łudząc się, że może mnie nie dobudzisz i zostawisz w ciepłym łóżeczku

za to, że na każdej Mszy ze mną byłaś

i że chciałaś, bym tak wcześnie miała GO w swoim sercu…

to Ty, Mamuś wprowadziłaś mnie (wraz z Tatą, ma się rozumieć) na drogę wiodącą ku NIEMU