Wielki Post to czas refleksji i odkrywania Bożej obecności w naszym życiu. W dzisiejszym czytaniu spotykamy Mojżesza, który w codziennej rutynie doświadcza niezwykłego objawienia Boga. To przypomnienie, że Pan wciąż nas wzywa i zaprasza do odkrywania Jego planu dla nas.

Czytanie (Wj 3, 1-8a. 13-15)

Powołanie Mojżesza

Czytanie z Księgi Wyjścia

Gdy Mojżesz pasł owce swego teścia imieniem Jetro, kapłana Madianitów, zaprowadził owce w głąb pustyni i doszedł do Góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego.

Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: «Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala?» Gdy zaś Pan ujrzał, że podchodzi, by się przyjrzeć, zawołał Bóg do niego ze środka krzewu: «Mojżeszu, Mojżeszu!»

On zaś odpowiedział: «Oto jestem». Rzekł mu Bóg: «Nie zbliżaj się tu! Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą». Powiedział jeszcze Pan: «Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba».

Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga.

Pan mówił: «Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam więc jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z rąk Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód».

Mojżesz zaś rzekł Bogu: «Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mnie do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, cóż im mam powiedzieć?» Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «Jestem, który jestem». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: Jestem posłał mnie do was».

Mówił dalej Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia».

Rozważanie

Czytanie z Księgi Wyjścia (Wj 3, 1-8a. 13-15) ukazuje jedno z najważniejszych wydarzeń w historii zbawienia – powołanie Mojżesza. To moment, w którym Bóg objawia się człowiekowi w niezwykły sposób, powołując go do misji wyzwolenia Izraela z niewoli egipskiej.

Mojżesz nie był w świątyni ani na modlitwie – pasł owce na pustyni. To pokazuje, że Bóg przychodzi do człowieka w jego codziennym życiu. On sam wybiera czas i miejsce, by się objawić. To wezwanie do czujności: czy w naszej zwykłej codzienności dostrzegamy znaki Bożej obecności? Czasem możemy je odnaleźć w zupełnie nieoczekiwanych miejscach, jak ruiny zamku Sobień, które przypominają o przemijaniu i historii minionych pokoleń.

Bóg wzywa Mojżesza, by zdjął sandały, bo stoi na świętej ziemi. To przypomnienie, że w spotkaniu z Bogiem trzeba mieć postawę pokory i szacunku. Warto zapytać siebie: czy mam w sercu przestrzeń świętą, gdzie Bóg może do mnie mówić?

"Jestem, który jestem"

To jedno z najgłębszych objawień Boga. Nie jest On daleki i abstrakcyjny, ale obecny, żywy, towarzyszący człowiekowi w jego drodze. Jego imię wyraża Jego wierność – jest Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba, czyli Bogiem historii, Bogiem przymierza, który nigdy nie opuszcza swego ludu. Mojżesz zostaje posłany do Izraelitów, choć czuje się niegodny i niezdolny do tak wielkiego zadania. To pokazuje, że Bóg nie wybiera ludzi doskonałych, ale tych, którzy są gotowi Mu zaufać. Podobnie jak Mojżesz, każdy z nas może mieć wątpliwości i lęki, ale ważne jest, byśmy odpowiedzieli Bogu: "Oto jestem".

Historia Mojżesza jest zaproszeniem do naszej osobistej odpowiedzi na Boże powołanie. Czy rozpoznaję Jego głos? Czy mam odwagę odpowiedzieć? Bóg, który objawił się Mojżeszowi, jest także naszym Bogiem – "Jestem, który jestem". On jest obecny w naszym życiu i prowadzi nas do prawdziwej wolności.