Stacja VI: Święta Weronika ociera twarz Pana Jezusa.

 

Jezus powiedział do s. Leonii:

"Weronika otarła moją twarz z krwi i potu. Tymczasem już po chwili krew i pot znów zalały moje oblicze i przesłoniły Mi oczy pod wpływem bólu, jaki napełnił Mą duszę. Widziałem obok Weroniki dusze, które zionęły nienawiścią do Mnie, a za nimi w pochodzie wieków, ciągnęły się dusze im podobne- dusze, które rzucały w moje oczy błoto zmysłowości, chcąc zasłonić się przed moim wzrokiem wszystko widzącym. Rzucały w moje oblicze kamienie złości i zasłonę pychy, a przede wszystkim wzgardy, która tak bardzo rani moje Serce. Błoto zmysłowości i zasłona pychy, którą rzucano Mi w oczy i na oblicze, sprawiły, że nie widziałem już nie tylko ich dusz – jak tego pragnęły- ale nawet drogi, którą szedłem, dlatego padłem."