bardzo łatwo się denerwuję

byle co wyprowadza mnie z równowagi

mam świadomość furii, chcę nad tym zapanować, ale słowa jakby bez mojej woli wylewają się niczym gorąca lawa

szybko mija, żałuję od razu każdego wyrażenia

pozostaje smutna zaduma, osamotnienie 

kurcze, czemu tak się dzieje

dla innych ciepła, łągodna, dobra

a dla swoich najbliższych za często ostra

jak z tym walczyć

nienawidzę siebie wtedy

 

mam dla siebie wysokie wymagania

takie same dla bliskich

i jak coś nie po mojej myśli od razu bunt

 

ciężko pracuję

brak uznania

brak pomocy

wywołuje frustrację

 

może takie wychowanie, doświadczenia życiowe, ambicja

cokolwiek to jest chcę być ponad to