Gałązkę w drzewo wszczepia się raną w ranę.

Chrystus jest poranionym drzewem. My - gałązkami...

Być raną, w którą można się wszczepić...

***

Nie ma ludzi nie poranionych. To wielka ułuda. Człowiek to najwrażliwsza istota świata. Jeśli nie chcecie być ranieni, zostańcie psychopatami.

I dalej: Wiem, że mówiąc wielu ranię, choć absolutnie nie mam takiego zamiaru.

Jak patrzeć na ranę - swoją, cudzą - w świetle tych słów? Zwłaszcza ostatniego?

Zaakceptować własną ranę... I zaakceptować, że ranię? Z winą i bez winy?