Wdzięczność Bogu. Wdzięczność ludziom. Łatwiej mi o tę drugą. Może dobro jest bardziej namacalne, łatwiej go dotknąć? Ale przecież gdzieś w tle, za działaniem ludzi, zawsze widzę Boga...

Wdzięczność za codzienność. Za to, co zwykłe. Za każdą chwilę, każdą radość, każdy pokonany próg. Ale ile razy uznaję, że "to mi się należy"? Ile razy nie dostrzegam wysiłku, który nie trafił do celu? Nie pomógł?

Być wdzięcznym także za dobre intencje, choć chybiły celu. Być wdzięcznym tym, którzy są 'zobowiązani' do świadczenia dobra. Dostrzec wysiłek i dostrzec dobro. Trudne...

***

A wdzięczność Bogu? Przede wszystkim za Jego miłość. Za obecność w każdej chwili życia. Za to, że Jest.