W każdym drobiazgu - robiąc coś dla kogoś - trzeba mieć przed oczami jego skalę potrzeb i wartości. Nie wolno naciągać czyichś perspektyw do swojej optyki. To czyjeś życie, czyjeś marzenia. Nie gorsze, inne.

Nie wolno przetwarzać drugiego człowieka na swoją modłę. Robi mu się krzywdę. Trzeba mu po prostu towarzyszyć.

A jeśli tonie? To zawsze jest pytanie, jak złapać i kiedy łapać, by nie pozbawić wolności. Nawet wtedy, gdy wolność jest przede wszystkim ciężarem.