Teologia wyzwolenia. Ostatnio, z okazji pielgrzymki papieskiej, to hasło pojawia się co chwila. Co to jest i na czym polega problem?

Wyzwolenie = zbawienie. Więc - jak zbawić świat?

Obserwacja: na świecie jest zło. Nie jest to zamiar Boga. Źródłem zła są struktury.

Wniosek: Pokonanie zła czyli zbawienie nie może dokonać się na poziomie jednostkowym (osobistego nawrócenia poszczególnych osób), ale przez zniszczenie struktur. Drogą polityczną, bo polityka te struktury podtrzymuje.

Konsekwencja: Zbawienie nabiera charakteru politycznego. Człowiek może, a nawet musi sam się z nim uporać.

Narzędzie: Filozofia marksistowska.

A tak komentował to jeszcze kardynał Ratzinger ("Wiara, prawda, tolerancja", str. 94):

Właśnie tam, gdzie konsekwentnie stosowano marksistowską teologię wyzwolenia, powstała radykalna niewola, której potworność bez żadnych upiększeń ukazała się światowej opinii publicznej. Kiedy polityka chce być zbawieniem, obiecuje zbyt wiele. Jeśli chce czynić dzieła Boże, nie jest boska lecz demoniczna.