„Mówił im dalej: Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha. I mówił im: Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma. (Mk 4,21-25)”

 

*************

Jasiu: Ta nasza sąsiadka to niesamowita kobieta. Wciąż z

        niej tryska taka naturalność, jeśli cierpi, nie kryję

        się tym, ale też nie kaleczy tym cierpieniem innych.

        Ile razy ją spotykam zawsze coś zagada. Nie

         wstydzi się to kim jest, a jeśli trzeba to i Boga

          pochwali. Buduję się jej postawą. Jest do tańca i

          do różańca.

   Jan: Mówisz o Pani Ani z pod numeru 36?

Jasiu: Tak! Nawet ostatnio było trochę śmiesznie, bo szła

        na zakupy i szedł ksiądz z Panem Jezusem do

        chorego, na chwilę przyklęknęła, to jeden myślał,

        że ona upada i podszedł do niej szybko.

   Jan: Byłem ostatnio u niej, zaprosiła mnie na kawę.

         Trochę się spóźniłem, ale może i dobrze, bo coś

          ciekawego zobaczyłem.

Jasiu: Wypiła już kawę?

   Jan: Nie chodzi o kawę, ale siedziała sobie w

         skupieniu ta nasza roztrzepana Ania i czytała

         Biblię, i coś tam rozmyślała.

Jasiu: To tak jak ja, już Biblię znam całą!

  Jan: Powiedziała mi, że to jej źródło siły, źródło światła

         na każdy dzień. I nie potrafi być inna w życiu, bo

        by musiała przestać czerpać z tych źródeł. A

         będąc taką na co dzień, mówi, że otrzymuje jeszcze

         więcej.

Jasiu:  Hmm….wiesz co, chyba coś zrozumiałem teraz.

   Jan: Co?

Jasiu: Czuję się jak ten kto wie, co ma w sobie nawet

        światło tego poznania, ale swoim życiem, lękiem

        przed innymi ludźmi uczyniłem to korcem, przez

        które to światło nie może się przebić – zachowuję

        się jako ten co chce zniszczyć w sobie poznane

         światło. Dzięki Ci Panie za takie Anie!