charakter opiekuna

 

Zalety charakteru opiekuna.

 

Jest zdolny do wielkiej miłości, dobroci, poświęceń, podporządkowania się innym. Jest tolerancyjny dla dziwactw, dolegliwości, trudności innych. Posiada dużą wiedzę i umiejętności lekarskie, pielęgniarskie, opiekuńcze, psychiatryczne. Jest bardziej tolerancyjny niż przeciętni ludzie.

Jest osobą dobrą, często bezbronną i zranioną w swej dobroci. Można go wykorzystywać. Jest zdolny do wysokiej ascezy, wyrzekania się siebie, zmian swoich planów. Grozi mu niesamodzielność, oglądanie się na innych, podporządkowanie. Nigdy nie jest sam, stale z innymi, Może mieć problemy z intymnością, potrzeba samotności i spokoju, rozdeptaniem swoich granic psychicznych, uległością wobec innych. Jego pewność siebie może nie pochodzić z wewnątrz, lecz zależeć od opinii innych, możliwość manipulacji, wykorzystanie, podporządkowania. Możliwość ukrytej agresji, żalu, goryczy, daremnego oczekiwania, że ktoś dostrzeże jego problemy. Potrzeba treningu asertywności, dbania o siebie, umocnienia poczucia własnej wartości i wewnętrznej autonomii w formacji duchowej/ nie wyrzekanie się siebie, lecz zdrowa miłość siebie/. Samodzielne podejmowanie decyzji, sfery zycia tylko dla siebie.

      Opiekun może być bardzo tolerancyjny na drobiazgi, ale tez dostrzega ich wagę. Każdy drobiazg, o którym trzeba pamiętać, pilnować, przypominać jest dla niego ciężarem i może mieć o to pretensje. Precyzja jest ważna w opiece nad chorym i tego tez wymaga od otoczenia.

Umie żyć chwilą bieżącą- czasem nie układa dalekich planów, bo nie ufa przyszłości. Umie cieszyć się drobiazgami. Potrafi tez spokojnie reagować w sytuacjach ekstremalnych, trudnych, dramatycznych. Wynajduje niebanalne rozwiązanie różnych problemów. Tolerancja na chaos, niepewność, umiejętność „chodzenie po wodzie”. Zdolność do wiary, zaufania, optymizmu - można ją przywrócić nawet w sytuacjach zgorzknienie i zmęczenia.

      Możliwość duchowości wspólnotowej, nastawionej na pomoc- ale musi to być pomoc wzajemna, nie można opiekuna wykorzystywać jeszcze i we wspólnocie. Jeśli ktoś zadba o niego, będzie pamiętał o jego potrzebach, da mu wsparcie emocjonalne- nawiąże z opiekunem silną więź /uwaga, jeśli ktoś nie chce tego robić/.

Opiekun jest bardzo wrażliwy na subtelne, niewerbalne sygnały od innych ludzi, ich wrażliwość, potrzebę pomocy, dyskomfort. Potrafi być bardzo dyskretny.