Ja człowiek miasta wychowany w mieście, znający wieś z wakacji i telewizji nagle usłyszałem od Biskupa pójdziesz na wieś! 

O zgrozo!!! Ja na wsi???

Ale… (starałem się coś powiedzieć)

A Biskup widząc moje zdenerwowanie dodał, - nie martw się tam się uspokoisz popatrzysz na kurki i świnki leniwie chodzące po podwórkach i przyzwyczaisz się!.

Tak skończyła się rozmowa z Biskupem.

Rozpoczęła się akcja pakowanie, a cały problem polegał na tym, że moje przeniesienie to nie tylko z parafii do parafii ale i do innej diecezji a odległość jaką przyszło przemierzyć to zaledwie 500km. Do tego brak samochodu, ale trzeba sobie radzić rzeczy pojechały kurierem a ja pociągami wyjechałem pociągiem o godz. 21.30 po czterech przesiadkach o godz. 14.20 dojechałem na daleki wschód Polski.

Pierwsze co rzuciło się w oczy to zupełnie inne miejsce inne krajobrazy a w uszach zaraz było słychać wschodni zaśpiew. Zaczyna się ciekawie pomyślałem

Na peronie czekał dziekan, zabrał mnie do samochodu z trzema torbami i zaczął się ostatni etap drogi ostatnie 30km