"Żal Mi dusz, które lecą w przepaść. Tylko niektóre zwracają się do mnie. Proś o miłosierdzie dla nich, dla tych biednych moich grzeszników. Pocieszaj Serce moje przez wierność, przez różne akty. Bo jeden akt z miłości ku Mnie wypowiedziany, radość Mi sprawia i pożytek przynosi Kościołowi. Bądź pilna w zbawianiu dusz. Mało jest dusz, które by składały ofiary. Są takie, które się wystrzegają grzechu, ale mało jest takich, które starałyby się o małe ofiary, które Mnie sprawiają radość, a dla dusz są bardzo pożyteczne, dla ich nawrócenia. Ile dusz nawrócisz przez modlitwy i ofiary, tyle stopni chwały otrzymasz w niebie. Twoje szczęście, że tego nie widzisz; gdybyś widziała, umarłabyś z zachwytu."

 

źródło:

MIEJSCE MOJEGO MIŁOSIERDZIA I ODPOCZYNKU. Nadprzyrodzone oświecenia Kunegundy Siwiec ze Stryszawy zanotowane przez ks. Bronisława Bartkowskiego.

http://www.kundusia.pl/pdf/MMMiO.pdf