Trzeba, aby dusza weszła w tego Boga i Człowieka i patrzyła w święte ustanowienie uczynione przez Niego w świętej ofierze. Popatrz także na tę niewymowną miłość, z powodu której ten Bóg i Człowiek wykorzystał wszelkie sposoby, aby pozostać z nami. Dlatego ustanowił tę świętą ofiarę, nie tylko na pamiątkę swojej Śmierci, która jest dla nas zbawieniem, lecz także aby pozostać z nami na zawsze.

Teraz powiem wam o dwóch spojrzeniach, jakie miał ten Bóg i Człowiek i jak dusza może je zobaczyć. Pierwsze oznacza dostrzeganie tej niewymownej miłości, jaką miał dla nas: najwięcej o jej głębi mówi fakt, że oddał nam się cały i na zawsze. Drugie spojrzenie pozwala zobaczyć ten niewyrażalny ból śmierci, jaki zniósł dla nas; zobaczyć Mękę Jego bolesnej Śmierci i jak okrutnie cierpiał, doświadczając całkowitego opuszczenia.

Wydaje mi się, że ta prawda winna być poznana przez tych, którzy chcą celebrować tę ofiarę i w niej uczestniczyć.