„Bóg nasz ucieczką i mocą, pomocnikiem w uciskach, które nawiedziły nas bardzo" (Ps 45, 1). Wiele jest utrapień, we wszystkich powinniśmy uciekać się do Boga. Czy będą to utrapienia dotyczące naszych doczesnych dóbr, czy zdrowia fizycznego, czy niebezpieczeństwa dotykające naszych najbliższych, czy jakiejkolwiek sprawy, odnoszące się do naszego życia, we wszystkim tym ucieczką dla chrześcijanina nie powinien być nikt inny, jak jego Zbawiciel i Bóg, do którego uciekając się zyskuje moc. Bo chrześcijanin nie powinien być silny sam z siebie, ani uchodzić za takiego we własnych oczach, ale On winien być jego siłą, On, od którego pochodzi ratunek dla chrześcijanina. Lecz, najukochańsi, pośród wszelkich utrapień jakie przychodzą na ludzką duszę, nie ma większego, niż świadomość grzechu. Bo jeśli tutaj człowiek nie doznał żadnego uszczerbku, jeśli zachowuje zdrową tę wewnętrzną władzę nazywaną sumieniem, to skądkolwiek doznałby ucisku, tu znajdzie ucieczkę i Boga. Cieśla patrząc na zmurszałą powierzchnię drzewa może odkryć, że jego pień jest zdrowy. Nie będzie kłopotał się uszkodzoną powierzchnią drzewa; wie, że zdrowe drewno może być użyte przy konstrukcji budynku. Tak też osoba cierpiąca z powodu straty czegoś lub podupadła na zdrowiu, lecz o czystym sumieniu, nie będzie nadto zasmucona i rozstrojona zewnętrznymi próbami, ale zwróci się ku swemu wnętrzu i odnajdzie Boga.

 

Wprowadzenie do Psalmu 46, 3.