Z życia św. Jana od Krzyża (†1591)

„Kilka lat przed śmiercią, opowiadając bratu Marcinowi historię cudownego wyratowania z sadzawki powiedział, iż tak wielkie i liczne były łaski, jakie otrzymał od Matki Bożej, że sam widok Jej obrazka napełniał go słodką pociechą i wlewał do duszy miłość i światło. [...]  Mówił im o Niej z tak wielką czułością! Widzieli, jak codziennie odmawiał Jej oficjum na klęczkach. W podróży, a zwłaszcza gdy był zmęczony lub smutny, krzepił się myślą o Maryi, lub nucił pieśń jakąś ku Jej czci.”

Fragment książki:

o. Bruno Froissart OCD Święty Jan od Krzyża Wydawnictwo Karmelitów Bosych 1982

"Gdy zakładano klasztor, robotnicy burzyli jeden z murów, by móc budować kościół. Nagle mur przewrócił się i przywalił celę, w której znajdował się przybyły na fundację ojciec Jan od Krzyża. Nadbiegli zakonnicy i robotnicy, przekonani, że ojciec Jan nie żyje. Usunąwszy ziemię i kamienie odnaleźli ukrytego w kącie i uśmiechającego się Świętego. Nie doznał żadnej szkody i oświadczył, że Pani w bieli rozciągnęła nad nim swój płaszcz."

Fragment książki: 

M. D. Poinsenet, Stromą ścieżką, tłum. I. Augustynowicz, Kraków 1991, s. 199