Jan Bodakowski

Fronda o manipulacji w mediach

 

Ostatni w 2010 roku numer Frondy poświęcony jest manipulacjom w mediach. Numer otwiera tekst Tomasza Terlikowskiego. Redaktor Frondy wieszczy swoim tekstem koniec epoki przyjaźni polityków z kościołem. Punktem zwrotnym miał być Smoleńsk. Według Terlikowskiego, politycy szczerze zaczęli głosić że nie boja się ekskomuniki i nie ma dla nich znaczenie kościoła. Słuszny opis faktów dokonany przez redaktora Frondy ma jednak jedną wadę, przemilcza podstawową okoliczność zdarzeń – to że owi politycy zostali wychowani przez posoborowe klerykalne autorytety do posoborowego lekceważenia nauczania kościoła. Dodatkowo teza jakoby Smoleńsk był punktem zwrotnym jest dla mnie kalką intelektualną z religii holocaustu (gdzie punktem zwrotnym historii miał być holocaust). Kalką szkodliwą intelektualnie i bzdurną. Terlikowski w dalszej części tekstu słusznie dostrzega że w szkodliwym poparciu dla in vitro utwierdzały polityków klerykalne autorytety, oraz to że Palikot na scenie politycznej nie odgrywa roli jako czynny polityk ale jako inicjator propagandy lewicowej (antyklerykalnej, pro aborcyjnej, propagującej eutanazje). Kolejnym stwierdzeniem Terlikowskiego z którym nie mogę się zgodzić jest stwierdzenie redaktora Frondy zakładające że nagle wpływowe media nagle śmiało atakują episkopat i kościół (oskarżając niemoralność, nieuczciwość, dręczenie psychiczne wiernych) – podczas gdy wpływowe media od lat szkalują kościół i episkopat. Rozważając realny problem usuwania symboli chrześcijańskich z przestrzeni publicznej Terlikowski niestety kreuje na obrońców wiary tak zwanych „obrońców krzyża” sprzed Pałacu Namiestnikowskiego na bohaterów. Dodatkowo redaktor Frondy przemilcza że tak zwani „obrońcy krzyża” instrumentalnie wykorzystali symbol katolicki dla swojej działalności politycznej (która nic wspólnego z katolicyzmem nie ma). Terlikowski również nie dostrzegł że to właśnie motłoch bezbożników dostrzegał w krzyżu znienawidzoną treść katolicką (podczas gdy tak zwanym „obrońcom krzyża” treść ta była obca i traktowana jako polityczny instrument). Terlikowski tłumaczył tak zwanych „obrońców krzyża” tym że krzyż był symbolem polskich walk o niepodległość. Niestety w swym artykule redaktor Frondy nie dostrzegł że sympatycy partii która likwidowała niepodległą i suwerenną Polskę (na drodze integracji z UE i Traktatu Lizbońskiego) nie mają moralnego prawa odwoływać się do polskiej tradycji niepodległościowej. Zdaniem Terlikowskiego właśnie w walce o krzyż objawił się duch narodu. Moim zdaniem emocje oparte na pustych frazesach sprzecznych z faktami nie ma nic wspólnego z duchem narodowym Polaków, są zgodne z karykaturalnym obrazem Polski i Polaków (pochodzącym z propagandy wrogów Polski i Polaków). Artykuł Terlikowskiego kończy niewątpliwie słuszny apel o podjecie walki z wrogami wiary i ojczyzny (walki trudnej bo katolicy są dziś opuszczeni przez swych najwyższych pasterzy).

 

W kolejnym tekście (równie czytelnym jak teksty gnostyków) publicystka Frondy poguje aparat pojęciowy dotyczący manipulacji w mediach pochodzący z pism znanego tajnego współpracownika SB.

 

Franciszek Kucharczak w swoim artykule „Mit dziennikarskiego obiektywizmu” stwierdza że władza mediów opiera się na zastraszaniu. Skuteczną obroną przed mediami jest więc odwaga cywilna. Kto nie boi się naznaczenia przez media tego media nie mogą zastraszyć. Kucharczyk przybliża czytelnikom mechanizmy ograniczania wolności słowa i dyskryminacji katolików (wyrokami sądów jak w sprawie Alicji Tysiąc, publicystyką gazety wyborczej propagująca zakaz krytyki homoseksualizmu). Zdaniem publicysty Frondy lewicowe media chcą mieć monopol na zabieranie głosu w debacie publicznej, dążą do odebrania wolności słowa wszystkim na prawo od lewicy.

 

Temat mediów w swoim artykule poruszył też Bronisław Wildstein. Wildstein stwierdza w swoim artykule że media zapewniły postkomunistom bezkarność i przywileje w III RP (opisując oprawców komunistycznych jako ofiary, ofiary totalitaryzmu jako oprawców). Klinicznym przykładem takiej szkodliwości mediów jest publicystyka gazety wyborczej. Patologie lewicowych mediów pogłębia to że nie odczuwają one wstydu gdy udowadnia się im kłamstwa.

 

Swoją uwagę sprawie mediów poświecił też biskup Adam Lepa. Zdaniem księdza biskupa współcześnie występuje w debacie publicznej cały system manipulacji (czyli zespół „powiązanych ze sobą środków i technik stosowanych w ramach konkretnej kampanii propagandowej”). Systemy manipulacji są skuteczne bo: wykorzystuje je profesjonaliści, lewica zmonopolizowała media, zmonopolizowane media trwają gdy rządzący często się zmieniają, ludzie dają się manipulować bo myślą że to dla nich korzystne, ludzie są tak pobudzeni przez media że sami sobą manipulują, oczernia się i negatywnie naznacza tych którzy ujawniają manipulacje. By skuteczniej manipulować ludźmi zmienia się ich system wartości.

 

Ksiądz Marek Dziewiecki w kolejnym artykule o manipulacji w mediach oskarżył lewice o zmonopolizowanie mediów. Celem manipulacji według autora jest zdobycie i utrzymanie władzy, obrona interesów finansowych układów korupcyjnych, obrona interesów środowiskowych (bezpieki, komuny, pederastów). Ofiarami manipulacji jest społeczeństwo. „Ostatecznym celem manipulacji w polityce i mediach jest to, by większość ludzi w danym społeczeństwie krzywdziła samych siebie i innych ludzi oraz by nie radziła sobie z własnym życiem”. „Sensem wszystkich zorganizowanych manipulacji i kłamstw jest niedopuszczenie do tego by większość społeczeństwa stanowili ludzie mądrzy, kochający i szczęśliwi. Tacy bowiem ludzie nie pozwalają na to, by rządzili nimi prymitywni czy skorumpowani politycy”. Na nieszczęśliwych ludziach można szybko zarobić bo „kupują bezkrytycznie także to, co ich niszczy, alkohol, narkotyki, nikotynę, dopalacze, pornografie, prostytucje, antykoncepcje i prezerwatywy potrzebne do toksycznego seksu. Dodatkowo nieszczęśliwi by poprawić sobie nastrój nadmiernie konsumują”. Zagłuszanie własnego nieszczęścia jest tak kosztowne i czasochłonne że ludzie ignorują rzeczywiste problemy. By ludzie by zdezorientowani i niezdolni do oporu niszczy się ich tożsamość, w tym i tożsamość biologiczną (homoseksualizm, in vitro).

 

W najnowszej Frondzie tematowi manipulacji poświęcony został też fragment powieści Vladimira Volkoffa „Montaż”. Manipuluje się przeciwnikiem za pomocą dezinformacji. Na dezinformacje składa się biała propaganda, czarna propaganda i indoksynacja. Biała propaganda polega na nieustannym powtarzaniu że jesteśmy lepsi. W ramach czarnej propagandy przypisujemy przeciwnikowi zamiary których nie żywi by oczernić go w oczach osób trzecich. Wpływ na przeciwnika wywieramy zawsze przez pośredników (nigdy bezpośrednio). Wykorzystujemy naiwność pośredników dla swoich celów, przekazujemy tendencyjne informacje. Na tendencyjne informacje składają się: nieprawdy nie dające się zweryfikować, mieszanki prawdy i flauszu, deformacje prawdy, zmiany kontekstu, zacieranie (topienie prawdy w wielkiej masie innych informacji), wybieranie faktów, wykorzystywanie informacji dla zilustrowania swojej tezy, generalizowanie. Tendencyjne informacje wykorzystują też strategie nierównych części i równych części. Strategia nierównych części polega na przedstawianiu więcej argumentów za swoją tezą niż argumentów przeciw naszej tezie. Strategia równych części polega na przedstawianiu równej ilości argumentów z tym że nasze argumenty przedstawiają ludzie mądrzy i kulturalni a argumenty przeciwne idioci i chamy.

 

W kolejnych artykułach Łukasz Adamski opisał klęską medialną USA i sukces Ho Chi Mina w USA (podczas gdy w rzeczywistości USA odnosiła sukces militarny – na milion zabitych komunistów przypadało mniej niż 50.000 żołnierzy USA którzy zginęli w walce. Tomasz Terlikowski kanadyjską wersje cywilizacji śmierci (w Kanadzie mordować można dzieci do chwili ich narodzin, episkopat milczy i akceptuje zło, wspiera feministki i zakazuje głosić nauczanie katolickie.

Jan Bodakowski (okładka