Taki był temat sesji, z której niedawno wróciłam. Bardzo rzeczowe, konkretne konferencje, z których dowiedziałam się pewnych, zaskakujących rzeczy. Także o sobie. Nagle odkryłam, że obecność osób, które znam, z którymi razem jechałam, wcale mi nie przeszkadza, że jednak dobrze jest mieć przy sobie kogoś znajomego. W CFD jak zwykle miła, serdeczna, domowa atmosfera. Szkoda tylko, że nie było już mojego spowiednika, tak podejrzewałam, że to już koniec jego urlopu i wróci na Filipiny, gdzie pracuje. Bardzo żałuję, że go nie zastałam, ale i tak jestem wdzięczna Panu Bogu, że postawił go na mojej drodze życia i formacji, wiele mu zawdzięczam. W sumie sesja nie zawiodła moich oczekiwań, nie spodziewałam się usłyszeć gotowej recepty na odnalezienie radości życia, ale raczej pewnych wskazówek, może trochę spojrzenia na problem od strony psychologicznej. Od jakiegoś czasu psychologia mnie bardzo zainteresowała. Chociaż niektórzy byli niezadowoleni, że ksiądz prowadzący mówi bardziej jak psycholog, a nie jak ksiądz. No cóż, nie da się dogodzić wszystkim. Mnie się podobało.