Obraz pierwszy - Uzdrowienie paralityka

W Kafarnaum, gdzie Jezus nauczał zebrało się tak wielu ludzi, że nie tylko wypełnili cały dom, ale także na zewnątrz stało tyle osób, że nie sposób było wejść do środka. I oto czterech ludzi przyniosło do Jezusa paralityka na noszach, aby Jezus go uzdrowił. Ponieważ nie było możliwości wejścia do domu, odkryli dach nad miejscem, gdzie był Jezus i przez otwór spuścili nosze, na których leżał chory. Widząc ich wiarę, Jezus uzdrowił paralityka, wcześniej odpuszczając mu grzechy.

W tym fragmencie możemy odnaleźć cechy, które powinny charakteryzować członków Caritas. A więc: umiejętność zgodnej pracy w zespole. W tym konkretnym przypadku, do udzielenia pomocy, potrzebne było zgodne współdziałanie czterech osób i zwykle tak się zdarza, że pewne zadania wykonujemy wspólnie.  Po drugie: nie zrażanie się niespodziewanymi trudnościami. Osoby, które niosły paralityka z pewnością nie przypuszczały, że będzie aż tylu ludzi, że nie dostaną się do Jezusa, ale nie powiedzieli, że przyjdą innym razem, mogłoby się okazać, że drugiej szansy już nie będzie. Po trzecie: zaradność, pomysłowość, operatywność –  (takie modne dzisiaj określenie) i determinacja w dążeniu do celu. Ludzie z Ewangelii pokazali przecież, że jak trzeba, to nawet i dach się rozbierze (oczywiście nie był to taki dach, do jakich my jesteśmy przyzwyczajeni), potem pewnie trzeba było go naprawić. I po czwarte: głęboka wiara w sens tego co się robi. Właśnie ta wiara sprawiła, że osiągnęli swój cel i chory został uzdrowiony.
 

Fragment z konferencji, która przygotowałam na dzień skupienia dla czlonków Caritas