"Nagle zerwała sie gwałtowna burza na jeziorze, tak, że fale zalewały łódź; On zaś spał" (Mt 8,24)

Tak wiele burz i przeciwnych fal miota łódką mojego życia. A Bóg śpi.

Nieważne, że śpi, ważne, że jest, bo w każdej chwili mogę Go obudzić i zawołać: "Panie ratuj, bo ginę !". Znacznie gorzej byłoby, gdyby Go przy mnie nie było. Któż wtedy pomógłby mi....?