"Ja jestem Dobrym Pasterzem i znam moje owce, a moje Mnie znają" (J 1,14)

W uroczystość św. Stanisława Biskupa i Męczennika, w tygodniu modlitw o powołania, jakoś głośniej w Kościele o kapłaństwie. Z jednej strony jakiś czas refleksji dla kapłanów na temat ich pasterzowania, a z drugiej - nasilonej krytyki ze strony wiernych.

I tak sama sobie stawiam pytanie: czego oczekuję od kapłana? Przede wszystkim przykładu życia zgodnego z przykazaniami, rozmodlenia, uświęcania się na codzień, pokory, otwartości na potrzeby parafian, wrażliwego serca, zatroskania o życie duchowe innych, życzliwości, itp.

Czego nie lubię u księży? Bylejakości w sprawowaniu sakramentów świętych, pychy, nadmiernego "luzactwa", politykowania, kultu pieniądza, dwulicowości, braku zaangażowania w życie parafii, lekceważącego stosunku do ludzi itp.

Oczywiście rozumiem, że księża są tylko ludźmi, tak samo jak inni, a nawet więcej, narażonymi na pokusy szatana. Wspieram ich modlitwą w tym ich posługiwaniu. Od początku tego roku, codziennie odmawiam dziesiątek Różańca za kapłanów, a od niedawna należę do grupy wsparcia modlitwnego i przez miesiąc modlę się w intencji jednego konkretnego księdza. Niejako wyprzedziłam zamysł Ojca Świętego, przed ogłoszeniem Roku Kapłaństwa.