"Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie" (Mt 6,7a)

Modlitwa ma być rozmową z Bogiem a nie moim monologiem, listą życzeń czy falą pretensji do Boga za wszystkie trudności i niepowodzenia, które mnie spotykają. W rozmowie powinnam dać czas Bogu na Jego Słowo. A dlaczego nie chcę na to pozwolić? Może dlatego, że tak naprawdę nie chcę usłyszeć tego, co Bóg chce mi powiedzieć, bo się boję , że nie potrafię tego przyjąć i zastosować w życiu. Więc lepiej będzie, jeśli to ja będę gadać i gadać. Tylko czemu potem się dziwię, że nie znajduję odpowiedzi na moje problemy? A czy dałam Bogu szansę, aby odpowiedział....?