"Ona Mu odparła: Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci. On jej rzekł: Przez wzgląd na te słowa idź, zły duch opuścił twoją córkę" (Mk 7, 28-29)

Ile pokory w tych słowach. Ta pogańska kobieta była świadoma tego, że jest niegodna dostąpić łaski, która zarezerwowana jest dla  członków narodu wybranego a równocześnie, aby ratować swoją córkę, zdolna była do największych poświęceń. Prosiła Jezusa o łaskę dla dziecka i ją otrzymała.

Potrzeba mi uczyć się od niej pokornej prośby....