Oto stoję przed wami

lżony, kamienowany,

aby wiarę poświadczyć krwią -

nie uniosę już życia,

nie uniosę,

nie mam skrzydeł, żagli ani wioseł,

ani własnych, człowieczych rąk.

Oto grzęzną w mym ciele

ostrogrzbiete kamienie

z podmiejskiego rwane majdanu -

wyzwoleńcy, Cyrenejczycy,

mordercy z Azji, z Cylicji,

za was, za was modlę się Panu.

Oto widzę otwarte niebiosa,

po prawicy Bożej - Chrystusa

w mocy i chwale!

Za Światłość przed Damaszkiem

sypnij mi w oczy piaskiem,

Szawle -

za twoje umęczenie

dobij mnie ciężkim kamieniem,

Szawle.

Maciej Józef Kononowicz