"...Wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie" (Łk 11,46b)

Tak wiele widzi się takich właśnie przykładów: wymagający szef w pracy (od innych nie od siebie), rodzice wymagający od dzieci a sami nie dający dobrego przykładu.

I tak się cieszę, że nie jestem taka ( zabrzmiało to trochę faryzejsko :( ). Zarówno jako rodzic jak i przełożony wymagam przede wszystkim od siebie. Pamiętam, jak ileś tam lat temu, razem z dziećmi przystępowałam do spowiedzi co miesiąc przez kolejne 9 pierwszych piątków. Nie mówiłam im "idźcie !", ale szliśmy razem. A moja koleżanka z pracy tak to skomentowała: "Tobie to już całkiem odbiło. Dzieci niech chodzą do spowiedzi, ale ty...?"

A ja? Wiem, że nic tak nie działa jak dobry przykład.