"Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz?" (Łk 6,41)

Łatwiej jest zobaczyć błędy innych. Gdy przebywamy z nimi, to dostrzegamy ich wady, niekompetencje, nałogi, złe skłonności. Znacznie trudnie jest zauważyć to u siebie. To tak jak z wyglądem zewnętrznym: trzeba popatrzeć w lustro, aby widzieć swoje odbicie. Zobaczenie swojego wnętrza wymaga o wiele większego wysiłku, wyciszenia się, zastanowienia nad sobą i najczęściej ogromnej pokory w uznaniu prawdy o sobie, bo ona nie zawsze jest taka, jaką chcielibyśmy usłyszeć. Dostrzec, że w nas także jest wiele wad, nałogów i podjąć z nimi walkę. Wtedy dopiero możemy powiedzieć innym: pozwól, że ci pomogę w walce z twoimi.