Msza Święta jest przecudownym poświęceniem, w którym sam Bóg jest zarazem składaną Ofiarą, Kapłanem i Majestatem Boskim, któremu ona jest składana. Nie tylko cień poświęcenia krzyża, ale poświęcenie odnawiane samo w sobie, powtarzane w regularnym bezkrwawym misterium.

W posłuszeństwie Mszy Świętej zawiera się streszczenie doskonałości: żyć nią jest najlepszym sposobem bycia chrześcijaninem.

W Eucharystii lud Boga, oświecony wyznaniem wiary, wzbogacony Ciałem Chrystusa, odnajduje swoje życie, swój wzrost i jeśli tego potrzebuje, utrwala swą jedność.

Eucharystia, wlewając w serce człowieka nową energię - cudowną miłość - umacnia, ukierunkowuje i oczyszcza uczucia ludzkie, czyniąc je trwalszymi i prawdziwymi. Kiedy człowiek nosi w sercu swego Boga, żyje w harmonii z samym sobą.

Indywidualne nabożeństwa są godne szacunku, posiadają swoją wartość, ale w hierarchii chrześcijanina nic nie może być umieszczone powyżej ofiary Mszy Świętej.

Błogosławiony Jan XXIII

Polubiłam wieczorne Msze święte w dzień powszedni. Kilkanaście osób w kościele, można spokojnie przed rozpoczęciem się pomodlić. Jak tylko czas mi pozwala, to staram się chodzić codziennie. I właściwie widuję stale te same osoby. Ludziom nie chce się przychodzić do kościoła. A udział we Mszy Świętej naprawdę umacnia, zbliża do Boga. Widzę to na swoim przykładzie.