W codziennej gonitwie

zapominam o Tobie.

Niekiedy dostrzegam Cię

niby przez mgłę....

zepchniętego na margines mojego życia.

Patrzę na Ciebie

przez pryzmat:

- osobistego dobra

- doraźnego zysku

- urządzenia się w życiu

- tysiąca spraw i problemów

nie cierpiących zwłoki.

Ty czekasz.....

Ty idziesz za mną:

- bezinteresownie

- cierpliwie

- znoszący zwłokę ....

- oczekujący chwili,

abym przejrzał

jak ewangeliczny ślepiec

i wreszcie dostrzegł

Ciebie, Chryste!

O. Benedykt Stefan Zima