"Oto siewca wyszedł siać..." (Mt 13, 3b)

Siewcą jest nie tylko Bóg. Siewcą jest także każdy z nas. My też siejemy ziarno, dlatego trzeba zadać sobie pytanie: co sieję? Czy jest to ziarno miłości, czy może zatrute ziarno zła, zgorszenia, niezgody? Czy jestem odpowiedzialna za to, jak sieję?

(Dziwnym zbiegiem okoliczności te moje myśli zostały wypowiedziane w dzisiejszym kazaniu.) :)

A poeta wyraża je jeszcze piękniej:

Siej zawsze 

W wielkim kosmosie:

Jesteś siewcą

Jesteś obecnością i osobą

Nie możesz uciec od odpowiedzialności

za swój siew.

Nie mów: że ziemia twarda,

słońce pali...

deszcz za obfity,

ziarno niedobre.

Nie twoją rzeczą osądzać ziemię, czas i rzeczy....

Twoim zadaniem jest siać....

Ziarna są obfite .... i kiełkują łatwo....

Jakaś myśl, gest,

jeden uśmiech, dodanie otuchy,

uścisk dłoni,

przyjacielska rada,

trochę wody....

Nie siej jednak niedbale -

siej z zainteresowaniem....

z miłością... z uwagą...

I siejąc nie myśl: zyskam?

Siejesz w Królestwie

w którym dać - znaczy otrzymać

w którym zużywać się służąc

- znaczy rosnąć i przemieniać się.

Siej zawsze, na każdym terenie....

w każdym czasie....

jakbyś siał własne serce....

Bądź siewcą.....dzisiaj...

teraz......

tutaj......

i już.