Jakoś rok temu rozmawiałam z moimi dziećmi na temat instytucji (?) konkubinatu. Córka prosto z mostu powiedziała: "ale ty mamo byś tak nie mogła, bo to grzech, a ty jesteś za pobożna". Muszę przyznać, że dało mi to wiele do myślenia. Przede wszystkim ta prostota w sposobie rozumowania.  Dorośli mają tendencje do usprawiedliwiania swoich czynów, wymyślania najróżniejszych powodów takiego a nie innego zachowania, bo przecież dużo ludzi tak robi, bo coś mi się od życia należy no i w ogóle taki jest ten dzisiejszy świat itp... A dziecko mówi bez zbędnych upiększeń : to grzech!

I druga sprawa: uświadomiłam sobie jak ważny jest dla dzieci przykład rodziców, konsekwencja wprowadzania w życie swoich przekonań. Tak łatwo jest zgorszyć dziecko, bo ono jest wrażliwe, nie zawsze się o tym pamięta. A warto sobie przypomnieć, bo ten kamień młyński u szyi to niezbyt ciekawa perspektywa :)