Łatwo jest być katolikiem w kościele. Wtedy przebywa się w gronie ludzi, którzy przynajmniej teoretycznie myślą tak samo. Znacznie trudniej jest przenieść te wartości w życie codzienne, do swojego domu, do pracy, środowiska i żyć "jak Pan Bóg przykazał". Kiedy trzeba odrzucić to, co tak patrząc po ludzku, wydaje się być wspaniałe, ale niestety jest wyraźnie wbrew któremuś tam przykazaniu. Przezwyciężenie pokusy powinno napawać radością, że mimo wszystko potrafiłam wytrwać przy Bogu. Tylko dlaczego serce tak boli i łzy same płyną do oczu....?