"Wiara zaś — mówi św. Paweł — jest podstawą tych rzeczy, których się spodziewamy, przeświadczeniem o rzeczach niewidzialnych".

Czy to jest takie ważne dla duszy, która skupiła się w świetle, jakie stworzyło w niej to słowo, czy będzie odczuwać lub nie będzie odczuwać, czy będzie w nocy czy też w świetle, czy będzie rozkoszować się czy nie będzie się rozkoszować?… Ona doświadcza pewnego rodzaju wstydu, czyniąc różnicę między tymi rzeczami; (…) i zaraz patrzy na swego Mistrza, żeby On ją od nich uwolnił. Ona Go "wywyższa" — według wyrażenia pewnego wielkiego mistyka — „na najwyższy szczyt góry swego serca, ponad słodycze i pociechy, jakie od Niego spływają, albowiem postanowiła przekraczać wszystko, aby zjednoczyć się z Tym, którego miłuje”. Wydaje mi się, że do tej niezachwianej duszy, tej duszy niezachwianej w swojej wierze w Boga-Miłość, można zastosować słowa Księcia Apostołów: Ponieważ "wierzycie, ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały"."

 

 

bł. Elżbieto od Trójcy Przenajświętszej - módl się za nami!